Գրքեր

Աղոթքի ընթացքում ուշադրության շեղումը

- Հա՛յր, երբ իմ խցում աղոթում եմ, անհանգստանում եմ, որ հանկարծ քույրերից մեկը դուռը չբացի, և դա ինձ շեղում է:

- Եթե ես աղոթում եմ, և որևէ մեկը դուռը բացում է, ապա ավելի լավ է կացնով գլխիս խփի, քան ինձ տեսնի աղոթելիս: Ասես թռիչքի ժամանակ թևերդ կոտրեն: Դուք դեռևս հոգևոր վիճակներ չեք վերապրել աղոթքի ժամանակ, որպեսզի հասկանաք, թե ինչ է նշանակում մարդուն անհանգստացնել, երբ նա աղոթում է: Չեք զգացել Աստծու հետ այդ հաղորդակցությունը, երբ մարդն ասես վերանում է երկրից: Եթե իմանայիք, թե դա ինչ է, ապա կհարգեիք ուրիշներին, երբ նրանք աղոթում են: Եթե այդ հոգևոր նրբազգացությունն ունենայիք, ապա կմտածեիք. «Ինչպե՞ս կարող եմ մարդուն կտրել աղոթքից»: Կհասկանայիք, թե ինչ մեծ վնաս եք հասցնում մարդուն և ավելի զգույշ կլինեիք: Զգույշ կլինեիք ոչ թե վախից, այլ մերձավորի հանդեպ հարգանքից, որը հաղորդակցվում է Աստծու հետ: Իսկ եթե հոգևոր նրբանկատություն չկա, ապա թող գոնե աշխարհիկ լինի, լավ իմաստով: Սովորությո՛ւն դարձրեք դուռը թակել և բարձրաձայն ասել. «Մեր սուրբ հայրերի աղոթքներով», որպեսզի մարդը չհուզվի և անընդհատ լարված չլինի: Մի բան է հոգևորապես արթուն լինելը, և մեկ այլ բան՝ շարունակ լարվածությունը. դա շատ է հոգնեցնում:

- Հա՛յր, միգուցե քույրն այդպես է վարվում իր պարզության պատճառո՞վ:

- Ի՞նչ պարզության մասին ես խոսում, եթե քույրերից մեկը մյուսի դուռը թակում է և առանց «Ամեն»-ին սպասելու՝ ներս է մտնում: Չեմ հասկանում՝ ինչպե՞ս եք կարողանում այդկերպ վարվել: Մարդը միգուցե արտասվում է աղոթելիս և չի ուզում, որ իրեն տեսնեն: Եթե ես հարևան խուց եմ գնում և լսում եմ, որ այնտեղ երեկոյան ժամերգություն են կարդում, կարող եմ մեկ ժամ կանգնած մնալ ցրտին, տերողորմյայով աղոթել ու սպասել մինչև վերջացնեն, որպեսզի չանհանգստացնեմ: Ախր լսում եմ, որ մարդիկ երգում են, ուրեմն ինչպե՞ս բաց անեմ դուռը: Ինչպե՞ս ներս մտնեմ: Եթե ներս մտնեմ, նշանակում է դրա իրավունքն ունեմ: Իսկ ո՞վ է ինձ նման իրավունք տվել: Նրանք, միգուցե, նման իրավունք տալիս են ինձ, բայց ես այդպես չեմ անում. դա եսասիրություն է: Ես ո՞վ եմ, որ ուրիշ մարդկանց հաշվի չեմ առնում: Պետք է ներքին նրբանկատություն լինի: Մի անգամ, երբ Սինայում էի ապրում, երկու բեդուին երեխա տեսա՝ տղա և աղջիկ, որ ճամփին կանգնած տերողորմյայով աղոթում էին: Ես զգուշորեն շրջվեցի ու մի փոքր հետ գնացի՝ սպասելով մինչ նրանք կավարտեն աղոթքը, որպեսզի այնուհետև ճանապարհս շարունակեմ, քանի որ այլ ճանապարհ չկար:

 

Պաիսիոս Աթոսացի

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը

 

14.03.20
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․