Անձրևի տակ

Մի մարդ իմաստունի մոտ գնաց ու հարցրեց.

- Ինչպե՞ս իմաստուն դառնամ:

Իմաստունը պատասխանեց.

- Դռնից դուրս արի ու մի փոքր դրսում կանգնիր:

Մարդը զարմացավ, բայց արեց ինչպես ասվել էր: Իսկ դրսում այնպիսի հորդառատ անձրև էր, որ խեղճը մինչև վերջին թելը թրջվեց: Կես ժամից չդիմացավ ու ներս գնաց:

- Եվ ի՞նչ եղավ իմ դրսում կանգնելուց,- հարցրեց իմաստունին,- մի՞թե որևէ բան փոխվեց դրանից:

- Որևէ բացահայտում չեղա՞վ, երբ կանգնել էիր անձրևի տակ:

- Ի՞նչ բացահայտում պիտի լիներ,- վրդովվեց մարդը,- ոտքից գլուխ թրջվեցի անձրևի տակ ու ինձ վերջին հիմարն էի զգում:

- Կարևոր բացահայտում ես արել,- ասաց իմաստունը,- եթե մարդ ընդունում է, որ ինքը հիմար է, նշանակում է սկիզբը դրված է: Հենց դա էլ իմաստության սկիզբն է:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի