Արիության և համբերության մասին

Մի անգամ եղբայրները գնացին հայր Անտոնիոսի մոտ և ասա­ցին նրան. «Մեզ խո՛սք ասա, հա՛յր, որով ապրենք»: Ասաց նրանց ծերը. «Դուք լսել եք Ավետարանից, որովհետև այնտեղ ամեն բան գրված է. կատարե՛ք այն և կապրեք»: Եղբայրները նրան ասացին. «Սակայն քեզնից ևս կամենում ենք խոսք լսել, հա՛յր»: Ծերն ասաց նրանց. «Ավետարանում այսպես է գրված. «Եթե մեկը քո աջ ծնոտին հարվածի, դու մյո՛ւսն էլ դարձրու նրան» (Մատթ. Ե, 39, Ղուկ. Զ, 29): Այդ­ պե՛ս արեք և դուք»: Եղբայրներն ասացին. «Այդ չենք կարող անել»: Ծերն ասաց. «Եթե չեք կարող մյուսը դարձնել, ապա մի կողմին համ­բերե՛ք»: Եղբայրներն ասացին. «Ոչ էլ այդ կարող ենք անել»: Ծերն ասաց նրանց. «Եթե այս ևս չեք կարող անել, ապա գոնե դո՛ւք հար­վածող մի եղեք»: Նրան ասացին. «Այդ ևս չենք կարող անել»: Այնժամ ծերն ասաց իր աշակերտին. «Այս եղբայրների համար կերակուր պատ­րաստի՛ր, որովհետև հիվանդ են: Եթե այս ամենն իրենք չեն կարող անել, ես ի՞նչ կարող եմ անել սրանց համար»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016