Գրքեր

Բազմաթիվ հոգսերի պատճառով մարդը մոռանում է Աստծուն

- Հա՛յր, իսկ մի՞շտ է, որ հոգսը մարդուն հեռացնում է Աստծուց:

- Լսի՛ր, թե քեզ ինչ կասեմ. երբ հայրը մոտենում է խաղով տարված երեխային ու քնքշորեն շոյում նրա գլուխը, ապա վերջինս, խաղով տարված լինելով, նույնիսկ չի էլ նկատում դա: Նա հայրական փաղաքշանքը կնկատի [այն ժամանակ], երբ մի փոքր կտրվի խաղից: Այդպես էլ մենք, որևէ հոգսով զբաղված լինելով, չենք կարողանում Աստծո սերը զգալ: Չենք զգում այն, ինչ Աստված տալիս է մեզ: Ուշադիր եղի՛ր, թանկագին ուժերդ զուր մի՛ վատնիր ավելորդ հոգսերի ու փուչ մտահոգությունների վրա, որոնք մի օր փոշիանալու են: Սին և ավելորդ բաների մասին մտահոգվելով՝ ֆիզիկապես հոգնում ես և միտքդ աննպատակ ցրիվ ես տալիս, իսկ հետո, աղոթքի ժամանակ, Աստծուն հոգնածություն ու հորանջմունք ես մատուցում՝ այն զոհի պես, որ Կայենը բերեց (Ծննդ. 4:3-7): Իսկ դրանից հետևում է, որ ներքիդ վիճակդ էլ «կայենական» կլինի՝ հոգեկան անհանգստությամբ և հառաչանքով լի, որ կողքիդ գտնվող բանսարկուն է ներշնչելու:

Մեր ուժերի միջուկն աննպատակ չվատնենք, այլապես հետո Աստծո համար մեզ մոտ միայն կեղևներն ու պատիճներն են մնում: Մտահոգությունը սրտից քաշում-հանում է նրա ողջ ներուժը և ոչինչ չի թողնում Քրիստոսի համար: Եթե տեսնում ես, որ միտքդ շարունակ շեղվում է և խորասուզվում հոգսերի մեջ, պետք է հասկանաս, որ գնացել ես ոչ այնտեղ, որտեղ պետք է, և անհանգստանաս, որ հեռացել ես Աստծուց: Հասկանաս, որ գործերն են քեզ ավելի հոգեհարազատ դարձել, այլ ոչ թե Աստված, արարածը, այլ ոչ թե Արարիչը:

Ցավոք սրտի, կատարված աշխատանքից ստացած աշխարհիկ հաճույքը հաճախ նույնիսկ վանականներին է մոլորեցնում: Իհարկե, մարդն արարվել է, որպեսզի ինչ-որ լավ բան անի, որովհետև նրա Արարիչը բարի է: Սակայն վանականը ճգնում է՝ ցանկանալով մարդուց դառնալ հրեշտակ: Այդ պատճառով էլ նա պետք է ամենաանհրաժեշտով սահմանափակի նյութական որևէ բանի համար արվող աշխատանքը: Այդժամ նրա ուրախությունն էլ աճեցրած հոգևոր պտուղներից կբխի, այն կդառնա հոգևոր, և ոչ միայն վանականն ինքը դրանով կհագենա, այլև ուրիշներին էլ առատորեն կհագեցնի:

Բազում հոգսերի ու մտահոգությունների պատճառով մարդը մոռանում է Աստծուն: Հայր Տիխոնն*, իրեն բնորոշ ձևով, ասում էր. «Փարավոնն իսրայելացիներին շատ աշխատանք ու շատ կերակուր էր տալիս, որպեսզի նրանք մոռանային Աստծուն» (հմմտ. Ելք 1:13-14): Մեր ժամանակներում սատանան նյութականով, երկրային հոգսերով ամբողջովին գրավել է մարդկանց: [Նա մարդկանց սովորեցնում է] շատ աշխատել, շատ ուտել, որպեսզի նրանք մոռանան Աստծուն և այդ կերպ չկարողանան կամ ավելի ճիշտ չցանկանան օգուտ քաղել այն ազատությունից, որ նրանց է տրվել՝ հոգին մաքրագործելու համար: Սակայն, բարեբախտաբար, սատանայի կամքից անկախ, լավ բան էլ է դուրս գալիս [այդ շտապողականությունից]՝ մարդիկ մեղքի համար այնքան ժամանակ չեն գտնում, որքան կցանկանային:

 

* Տես՝ Старец Паисий. Отцы-святогорцы и святогорские истории. Свято-Троицкая Сергеева Лавра, 2001, С. 13-39.

 

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացու «Ցավով և սիրով՝ ժամանակակից մարդու մասին» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

31.05.17
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․