Երջանկության մասին

Երջանկությունը, բնությամբ հիանալով, զբոսնում էր անտառում և հանկարծ փոսն ընկավ: Նստել է փոսում ու լաց է լինում: Մոտակայքով մի մարդ անցավ: Երջանկությունը լսեց քայլերի ձայնն ու կանչեց փոսի միջից.

- Բարի՛ մարդ: Ինձ դուրս բեր այստեղից:

- Իսկ փոխարենն ինձ ի՞նչ կտաս,- հարցրեց մարդը:

- Իսկ դու ի՞նչ ես ուզում,- հարցրեց Երջանկությունը:

- Մի մեծ, գեղեցիկ ու թանկարժեք առանձնատուն ծովափին:

Երջանկությունը նվիրեց նրա ուզածը, իսկ մարդն ուրախացած վազեց՝ մոռանալով Երջանկության մասին: Երջանկությունն սկսեց ավելի բարձր ձայնով լաց լինել:

Երկրորդ մարդն էր անցնում մոտակայքով, և Երջանկությունը նրան էլ կանչեց.

- Բարի՛ մարդ: Դուրս բեր ինձ այստեղից:

- Իսկ դու ինձ ի՞նչ կտաս,- հարցրեց մարդը:

- Ի՞նչ ես ուզում,- հարցրեց Երջանկությունը:

- Գեղեցիկ ու թանկարժեք մեքենաներ եմ ուզում:

Երջանկությունը նրան էլ տվեց այն, ինչ ուզում էր և սա էլ, ուրախանալով՝ մոռացավ Երջանկությանն ու վազելով հեռացավ: Երջանկությունը հույսը կորցրեց:

Հանկարծ երրորդ մարդու ոտնաձայները լսեց ու բացականչեց.

- Բարի՛ մարդ, հանիր ինձ այստեղից:

Մարդը նրան դուրս հանեց ու շարունակեց իր ճանապարհը: Երջանկությունը ուրախացած վազեց նրա հետևից ու հարցրեց.

- Իսկ ինձ օգնելու դիմաց ի՞նչ ես ուզում:

- Ոչինչ էլ չեմ ուզում,- պատասխանեց մարդը:

Եվ Երջանկությունն այդպես էլ վազում է մարդու հետևից՝ երբեք նրանից ետ չմնալով:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի