«Եթե միայն դիպչեմ, կառողջանամ»

«Քրիստոս աշխարհ եկավ ոչ միայն սոսկ նրա համար, որ մարդկանց մի քանի նոր ճշմարտություններ հաղորդի: Ո՛չ, Նա եկավ, որպեսզի ստեղծի մարդկության համար բացարձակապես նոր կյանք, այսինքն՝ Եկեղեցին: Քրիստոս Ինքն էր ասում, որ շինում է Եկեղեցին (Մատթեոս 16:18): Ընդունել եկեղեցին նշանակում է ոչ թե երազել միայն Քրիստոսի մասին, այլ ապրել քրիստոնեաբար, ընթանալ սիրո և ինքնահրաժարումի ճանապարհով: Եկեղեցու հանդեպ հավատը պահանջում է մարդու և՛ մտքի, և՛ կամքի սխրանք»,- կարդում ենք Իլարիոն արք. Տրոիցկու «Քրիստոնեություն չկա առանց եկեղեցու» գրքում:

Եկեղեցին երկրա-երկնային այն շինությունն է, ուր հավատավորը խորհրդավոր կերպով միավորվում է Քրիստոսի հետ: Մեր Տերը երկրի վրա հիմնեց Իր եկեղեցին՝ մարդկանց լուսավորելու, Աստծո հետ միավորելու և փրկություն շնորհելու համար: Նրա խոսքի համաձայն՝ մահն անգամ իր ամբողջ զորությամբ չի կարողանալու հաղթահարել նրան (Մատթեոս 16:18): Որպես եկեղեցու հիմնադիր՝ Քրիստոս նաև եկեղեցու անկյունաքարն է՝ ոչ ոք չի կարող դնել ուրիշ հիմք, քան Աստծո դրած միակ հիմքը, որ Հիսուս Քրիստոսն է (Ա Կորնթ. 3:11): Եկեղեցին Քրիստոսի մարմինն է, Քրիստոսով եկեղեցու միության մասին Ս. Պողոս առաքյալն ասել է. «Նա՛ է գլուխը, որ մարմինն իր բոլոր մասերով ներդաշնակ միասնությամբ կապում է իրար՝ բոլոր հոդերի օգնությամբ: Եվ երբ յուրաքանչյուր մաս գործում է ինչպես որ պետք է, մարմինն աճում և զորանում է» (Եփես. 1:22-23, 4:16): Առաքյալը եկեղեցու կյանքը Քրիստոսով նմանեցնում է տղամարդու և կնոջ միության հետ. «Կանա՛յք, հնազանդ եղեք ձեր ամուսիններին ինչպես պետք է հնազանվեիք Տիրոջը, որովհետև ամուսինն է իր կնոջ գլուխը, ինչպես Քրիստոսը գլուխն է եկեղեցու՝ Իր մարմնի, որի Փրկիչը Ինքն է» (Եփես. 5:23): Ինչպես մեր մարմինն իր անդամներով կազմում է ամբողջական և կենդանի օրգանիզմ, կապված լինելով գլխի հետ, այդպես և եկեղեցին հոգևոր օրգանիզմ է, որ աճում է և զորանում: Եկեղեցուն հնազանդվողը հնազանդվում է Քրիստոսին, իսկ այն մերժողը, մերժում է Քրիստոսին:

Սուրբ Գիրքը լի է եկեղեցին խորհրդանշող օրինակներով, որոնցից են՝ Որթատունկի և նրա ճյուղերի օրինակը (Հովհ. 15:1-8); Հովվի և հոտի (Հովհ. 10:1-16), եկեղեցու Գլխի և մարմնի (Եփես. 1:22-23), կառուցվող շենքի (Եփես. 2:19-22) և Աստծո ընտանիքի (Ա Տիմոթ. 3:15) օրինակները: Եկեղեցու հայրերը շատ հաճախ աշխարհի վրա գտնվող եկեղեցին համեմատում են ծովի վրա գտնվող նավի հետ:

Աստվածային ճշմարտությունն ու ուսուցումը պահպանվում է կենդանի Աստծո եկեղեցում, որ «ճշմարտության սյունն ու խարիսխն է» (Ա Տիմոթեոս 3:15): Եկեղեցում, քրիստոնյան, ճանաչելով ճշմարտությունը, լուսավորվում է Ս. Հոգով, Ս. Հաղորդության խորհրդի միջոցով հաղորդակցվելով աստվածային բնությանը՝ ուժ է ստանում մեղքի դեմ պայքարում: Եկեղեցու հայրերը, մեկնաբանելով ավետարանական արյունահոսությամբ տառապող կնոջ բժշկության դրվագը, նշել են. ««Կինն ասում էր՝ եթե միայն դիպչեմ Նրա հագուստին կբժկվեմ» և ստացավ իր հավատի համաձայն: Մեզ՝ զգայունակություն ունեցող անձանց, հարկավոր է զգայական հաղորդակցություն, որպեսզի ընդունենք ոչ զգայական ուժը: Աստված այդպես էլ կառուցել է, Նրա Սուրբ եկեղեցին ունի տեսանելի կառուցվածք, որոնց հետ մենք հաղորդակցվում ենք: Եկեղեցու ներսում գործող Աստծո ուժը գործում է այդպիսի հաղորդակցության միջոցով՝ եթե միայն դիպչեմ, կառողջանամ»:

Մեր Տերը սիրեց եկեղեցին և Իր կյանքը տվեց նրա համար, որպեսզի ջրի լվացումով մաքրի այն և սրբի Իր խոսքով, այնպես որ եկեղեցին Իրեն ներկայանա ամբողջ փառքով, առանց որևէ արատի կամ խորշոմի և կամ ուրիշ թերության, այլ լինի սուրբ և անարատ (Եփեսացիներ 5:25-27):

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը