Ինչպե՞ս կիրառել Աստծո Խոսքը

Աստվածաշնչի ընթերցանությունը քրիստոնյայի հոգևոր կյանքի հիմնասյուներից է։ Եթե աղոթելով մենք խոսում ենք Աստծու հետ, ապա Սուրբ Գրքի միջոցով Նա է խոսում մեզ հետ, պատասխանում մեր աղոթքներին, երկխոսություն է դարձնում մեր աղոթքը։ Կարդալ Աստծու Խոսքը՝ նշանակում է երես առ երես անձնական երկխոսության մեջ մտնել կենդանի Աստծու հետ։ Երբ կարդում ենք Ավետարանը, Քրիստոս անձնապես ներկա է և Իր փրկարար խոսքն է ուղղում մեզ։ Սակայն շատ անգամ մեր ընթերցանությունը մնում է անպտուղ, անկյանք, քանզի չի կիրառվում առօրյայում։ Ի՞նչ պետք է անենք, որպեսզի Տիրոջ Խոսքը մեզ համար լինի ազդու և կենդանի, փոխակերպի մեր կյանքը Աստծու հետ ջերմ ու լիարժեք հարաբերությունների լույսի ներքո։ Այս հարցի պատասխանը կարող ենք գտնել հենց Աստվածաշնչում։ Մարդ-Աստված հարաբերությունների էությունը լավագույնս նկարագրում է Սաղմոսների գիրքը։ Հատկանշական է, որ Սաղմոսաց գիրքը Եկեղեցում ամենաընթերցվող, ծեսի մեջ ամենից շատ կիրառվող գիրքն է, քանզի եկեղեցական ծեսը մարդ-Աստված հարաբերությունների ամենավեհ ու խորհրդավոր արտացոլումն է։ Սաղմոսաց գրքի ամենահրաշալի ու բովանդակալից երգերից է 118-րդ սաղմոսը։ Այն ոչ միայն ամենաերկարն է (176 համար), այլև միակն է, որ ցույց է տալիս այն ճանապարհը, որով անհատը կարող է կիրառել Սուրբ Գիրքը իր կյանքում։ Գրեթե յուրաքանչյուր հատված այս կամ այն կերպ վերաբերում է Աստծու Խոսքին։ 118-րդ սաղմոսը ամենապատկերավոր վկայություններից մեկն է, որտեղ խոսվում է Սուրբ Գրքի մասին․ այլ կերպ ասած՝ այն Խոսք է Խոսքի մասին։ Եթե բացենք այս սաղմոսը, ապա կտեսնենք, որ Դավիթն օգտագործում է Աստծու Խոսքը ճիշտ ընկալելու և օգտագործելու մի քանի մոտեցումներ, որոնք հատկանշական են յուրաքանչյուր քրիստոնյայի  համար։ Որո՞նք են այդ մոտեցումները․

1. Վստահել Աստծու Խոսքին

Դավիթը վերստին արտահայտում է իր հավատն առ այն, որ Աստվածաշնչի խոսքերը ճշմարիտ են (սաղմոսի 151 համարում)։ Նա հավատում է դրանց (հմր. 66)։ Նա վստահում է դրանց հուսալիությանը (հմր. 43)։ Դավիթը նշում է․ «Քո Խոսքի սկիզբը ճշմարտությունն է»։ (հմր. 160)։ Աստծու Խոսքին վստահելը բանալի է Աստվածաշունչը կյանքում լիարժեք կիրառելու համար։ Եթե հավատացյալ անձը իրապես չի վերաբերվում Աստծու Խոսքին որպես ամբողջովին վստահելի, ապա հաջորդիվ մոտեցումներն իր համար կլինեն անիրականանալի։ Ահա, թե ինչու Եկեղեցին միշտ զգուշորեն է վերաբերվել Սուրբ Գրքի մեկնության քննադատական մեթոդներին, որոնք կարող են կոտրել վստահությունն ու հավատը Աստծու գրավոր հայտնության նկատմամբ։

2. Սերտել Աստծու Խոսքը

Սաղմոսերգուն ոչ միայն հավատում է Աստծու Խոսքին, նա սովորում է այն (հմր. 73), փնտրում է և մշտապես հիշում (հմր. 153, 155), որպեսզի խորհի նրա մասին։ Աստծու Խոսքը մեր կյանքում ներկա ու առաջնորդող դարձնելու համար մենք նույնպես պետք է Դավթի պես փնտրենք, պահենք և սերտենք այն։ Սերտել՝ նշանակում է դառնալ աշակերտ, սովորել, հասկանալ խոսքի նշանակությունն ու իմաստը։ Ժամանակ ու ջանք թափել Աստվածաշնչի մեկնությունները ընթերցելու և յուրացնելու համար։

3. Գործադրել Աստծու Խոսքը

Մի բան է տեսականորեն ճանաչել Սուրբ Գրքի բովանդակությունը, այլ է՝ գործնականում կյանքի վերածել Տիրոջ պատգամները, առաջնորդվել դրանցով, դարձնել այն ներշնչման աղբյուր ամբողջ կյանքի համար։ Սաղմոսերգուի համար Աստծու Խոսքը «խորհրդատու» է (հմր․ 24), «զորակցում» (հմր․ 28) «մխիթարություն» (հմր․ 50)։ Դավիթն ասում է «Քո Խոսքը ճրագն է իմ ոտքերի և լուսավորում է իմ շավիղները» (հմր․ 105)։ Միով բանիվ՝ Տիրոջ խոսքը կենդանարար աղբյուր է ընթերցողի համար։ Քրիստոս Ինքը ցույց տվեց Իր կյանքով, թե ինչպես պետք է գործադրել Աստծու Խոսքը․ Նա սատանայից փորձվելով Աստծու Խոսքով հաղթեց նրան: Իր ամբողջ քարոզչության առանցքը օրենքի լրումն էր, Նա անգամ խաչի վրա 21-րդ սաղմոսն էր ասում «Աստվա՛ծ, Աստվա՜ծ իմ ինչո՞ւ լքեցիր ինձ»։ Այդպես և քրիստոնյան պետք է առաջնային համարի Տիրոջ Խոսքը կյանքի բոլոր պարագաներում։

4․Ուրախանալ Աստծու Խոսքով

Հետաքրքրական է այն հանգամանքը, որ սաղմոսերգուն չի բավարարվում Աստծու Խոսքը ընդունելով, սերտելով և գործադրելով, նա ևս մի քայլ առաջ է ացնում՝ դեպի հոգևոր ուրախություն և բերկրություն։ Նա այնքան է «սիրում» Աստծու պատվիրանները (հմր․ 159), որ բացականչում է «ցնծացի Քո Խոսքով» (հմր․ 162), զարմանում է նրա սքանչելիքներով (հմր․ 18)։ Այդ ուրախությունը վեր է բոլոր նյութական արժեքներից․ «Քո Խոսքը լավ է քան հազարներով արծաթն ու ոսկին» (հմր. 72) և «ավելի քաղցր են, քան մեղրն իմ բերանին» (հմր․ 103)։ Դավիթը իսկապես սիրում է Աստծուն և սիրում է Աստծու Խոսքը․ այս երկուսը անբաժան են իրարից։ Աստծու Խոսքը ուրախության աղբյուր է իր համար և ամեն մեկի համար, ով բացում է իր սիրտը Տիրոջ համար և ընդունում Տիրոջ փրկաբեր Խոսքը որպես ճանապարհ և կյանք։

5․ Հնազանդվել Աստծու Խոսքին

Վերոհիշյալ չորս բնորոշումների տրամաբանական հանգումն է Աստծու Խոսքին հնազանդվելն, ու այն սեփական կամքից բարձր դասելը։ «Ունկնդրիր» լինելը նշանակում է ոչ միայն ուրախությամբ ընդունել Աստծու Խոսքը, այլ՝ պտղաբեր հող դառնալ Տիրոջ՝ Սերմնացանի համար։ Դավիթ մարգարեն հնազանդվում է Աստծու Խոսքին ոչ թե ինչ-որ նպատակի հասնելու համար, այլ դա իր սիրո արդյունքն է։ Հնազանդվել՝ նշանակում է կատարել, կյանքի վերածել Աստվածաշնչի պատգամները ոչ միայն երբ դրանք հարմար են մեր կյանքի ընթացքին, այլ միշտ՝ ամեն ընտրության ժամանակ։ 118-րդ սաղմոսը մարդու կողմից Աստծու Խոսքի ճշմարիտ ընկալման գեղեցիկ օրինակ է։ Անշուշտ Աստվածաշնչում Աստծու Խոսքը կիրառելու վերաբերյալ բազմաթիվ վկայություններ կան, և յուրաքանչյուր ոք կարող է իր հոգևոր կյանքի համար քաղել այդ օրինակներն ու վերածել կյանքի՝ միշտ հիշելով Տիրոջ պատգամը․ «Ով սիրում է Ինձ, կպահի Իմ պատվիրանները» (Հովհ․ 14․21)։

Դավիթ սարկավագ