Գրքեր

Քահանան մեծ պատասխանատվություն է կրում

Քահանան իր տան դուռը ուրիշների առջև երբեք չի կարող փակել: Քահանան մեծ պատասխանատվություն է կրում: Ինչ-որ մեկը հուսահատության է հասել, մյուսը հիվանդ է և օգնության կարիք ունի, երրորդը վերջին շնչում է պառկած… Ոմանց քահանան պետք է ընդունի, մյուսներին՝ ինքն այցելի: Քահանան չի կարող հրաժարվել: Մարդկանց հոգիները վտանգի մեջ են գտնվում, և նա պետք է նրանց օգնի: Եթե նա չօգնի այդ հոգիներին, և Աստված նրանց անպատրաստ վերցնի, ապա դրա պատասխանատվությունը ո՞վ կկրի: Մի՞թե քահանան չէ: Վանական լինելով՝ ես կարող եմ դուռս փակել ու հեռանալ: Ես կարող եմ անհետանալ մարդկանց աչքից ու աննկատ օգնել աշխարհին աղոթքով: Որովհետև մարդկային խնդիրների կծիկը քանդելը իմ գործը չէ: Իմ գործն աշխարհի համար աղոթելն է: Ես ո՛չ քահանա դարձա, ո՛չ խոստովանահայր հենց այն պատճառով, որպեսզի մարդկանց այլ կերպ՝ վանական ձևով օգնեմ:

Եթե ես քահանա լինեի, ապա երբեք չէի կարողանա իմ տան դռները փակել: Առանց մարդկանց մեջ տարբերություն դնելու, անհրաժեշտ կլիներ, որ միշտ յուրաքանչյուրին տայի այն, ինչ անհրաժեշտ էր նրան: Ես նախ իմ համայնքի անդամների մասին կհոգայի, իսկ [ժամանակի, ուժերի, հնարավորությունների] ավելացածը ուրիշներին կտայի, նրանց, ովքեր ինձնից օգնություն կխնդրեին: Ես ոչ միայն հավատացյալների համար կանհանգստանայի, այլ նաև՝ անհավատների, անաստվածների համար նույնպես, նույնիսկ՝ Եկեղեցու թշնամիների: Կամ, եթե ես խոստովանահայր լինեի և որևէ մեկը գանգատվեր ինձ մեկ այլ մարդուց, ապա ես այն մյուսին էլ ինձ մոտ կկանչեի՝ նրանց հարաբերությունների մասին պատկերացում կազմելու համար: Ես կզանգեի մարդկանց, որպեսզի իմանայի, թե ինչպես է այն մարդը, ով ինչ-որ գայթակղության էր ենթարկվել մինչ այդ, կամ իմանալու համար, թե ինչպես է ապրում այն մյուսը, ով ինչ-որ դժվարության էր հանդիպել: Մի՞թե այդ ամենով հանդերձ կկարողանայի լուռ ու հանդարտ կյանք վարել:

Քահանան պետք է մյուսների առջևից գնա, որպեսզի հավատացյալները նրա հետևից գնան: Ինչպես հոտում է՝ առջևից ներին է գնում, իսկ նրա հետևից ոչխարները: Ներին պոզերը աջ է թեքում, և բոլոր ոչխարները դեպի աջ են գնում: Բոլոր ոչխարները հոտի գլխավորի՝ իրենց առաջնորդի հետևից են գնում: Այդ պատճառով էլ ոչխարները հոտից ետ չեն մնում, մի ոչխարը մյուսի ետևից է գնում: Առաջնորդը ուղղությունը տալիս է, ոչխարները հետևում են նրան:

- Հա՛յր, իսկ եթե հոգևոր հովիվը իր հոտի որևէ բարի անդամի ավելի շատ սիրի, քան մյուսին, որը չափազանց շատ դժգոհություններ ունի, ապա դա արդարացվա՞ծ է:

- Տե՛ս՝ օրինակ, դու հովիվ ես: Քո հոտում շատ գառնուկներ կան: Որոշները խաղաղ խոտ են արածում և ուրախ-ուրախ մայում են, իսկ մյուսները թույլ են, վտիտ կամ հիվանդ և կծկված պառկած են մի կողմում: Դու որո՞նց մասին ավելի շատ հոգ կտանես: Մի՞թե ոչ վտիտների: Իսկ եթե մի քանի գառնուկի վրա շնագայլ հարձակվի և նրանք սկսեն աղեկտուր մայել, ապա ո՞ւմ կշտապես օգնության: Նրանց, ովքեր ուրախ ու հանգիստ արածում են, թե՞ նրանց, որ աղիողորմ աղաղակում են՝ խնդրելով պաշտպանել իրենց գիշատչից: Հովիվի սիրտը վիրավոր գառնուկի համար ավելի է ցավում, և նա հատուկ խնամք է տանում նրա հանդեպ, մինչ նա ապաքինվի: Ե՛վ նրանք, որ հրաշքներ են գործում, և՛ նրանք, որ թշնամու՝ սատանայի կողմից վիրավորվել են, պետք է հավասար տեղ զբաղեցնեն մեր սրտում: Մենք չպետք է ներքուստ արհամարհենք երկրորդներին: Ես ավելի մեծ սեր եմ տածում և ավելի մեծ ցավ զգում նրանց համար, ովքեր նախկինում մեղավոր կյանք են վարել, իսկ այժմ ճգնում են՝ ձգտելով հատել իրենց կրքերը, քան նրանց, ում կրքերը չեն տանջում: Առաջիններին ես մշտապես հիշում եմ: Եթե մարդու մեջ ներքուստ սեր կա, ապա նրա մերձավորն էլ է իմանում այդ մասին, որովհետև այդ սերը արտաքին մարդուն էլ է ամբողջապես քաղցրացնում, այն նրան ավելի է գեղեցկացնում աստվածային շնորհի միջոցով, որն անհնար է թաքցնել, որովհետև այն շողում է:

Լավ կլիներ, որ հոգևոր հովիվները՝ լինեն քահանաներ կամ եպիսկոպոսներ, հիշեին Մովսեսի մասին, այն մասին, թե նա ինչպես էր տանջվում երկու միլիոն անհնազանդ ժողովրդի հետ: Այն մասին, թե նա որքան էր սիրով աղոթում իր ժողովրդի համար, այն մասին, թե որքան վիշտ կրեց իր ժողովրդի հետ անապատում թափառելու երկար տարիներին, մինչև որ նրանց Ավետյաց երկիր հասցրեց: Քրիստոնյա հովիվները անհատնում ուժ կստանան և երբեք չեն տրտնջա իրենց տառապանքների պատճառով, որոնք չնչին են այն տառապանքների համեմատությամբ, որոնք Մովսեսը կրեց:

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացու «Ցավով և սիրով՝ ժամանակակից մարդու մասին» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

 

07.06.18
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․