Քրիստոսին նվիրվածության մասին

Ձիթենյաց լեռան վրա մի վանք կար, որի անունն էր Փարախ: Այստեղ բնակվում էին չորս հարյուր կանայք, իսկ երբ պարսիկները եկան Երուսաղեմ և պաշարեցին քաղաքը, այն ժամանակ դուրս հանեցին այն չորս հարյուր կույսերին և բաժանեցին` պղծելու համար: Երբ նրանցից ամենաստահակն ու լպիրշը կամեցավ ապականել Քրիստոսի գառնուկին, այդ անսանձը և նրա հետ նաև սատանան` խաբվեցին կույսից հետևյալ կերպ. երբ եկավ նրան ապականելու, Քրիստոսի հարսն ասաց նրան. «Շնորհի՛ր ինձ իմ կուսությունը և ես քեզ կշնորհեմ մի օծանելիք, որ որքան նետ ու սուր գա քեզ վրա՝ մնաս անխոցելի»: Եվ նա զարմացած ասաց սրբուհուն. «Բե՛ր ինձ այդ օծանելիքը, և ես չեմ մերձենա քեզ», մտքում ունենալով, թե կվերցնեմ այն, հետո կանեմ այն, ինչ կամենում եմ: Սակայն այդ ամբարտավանի հույսերն ի դերև ելան, քանզի ծոցից հանելով սուրբ յուղի շիշը` իմաստուն կույսն ասաց. «Վերցրո՛ւ այս և օծի՛ր քո պարանոցը, և ես սրով կհարվածեմ քո պարանոցին, և դու այն ժամանակ կտեսնես, թե ինչ ընծա եմ մատուցել քեզ»: Իսկ նա ասաց. «Ո՛չ իմ, այլ քո պարանոցի վրա փորձենք այն». հենց դրա համար էր աղոթում սրբուհին, դա էր ակնկալում և դրան էր փափագում, որի համար էլ իմաստությամբ խորամանկեց, որպեսզի բանսարկուի այդ որոգայթին որս չդառնա: Սա նախընտրեց մարմնավոր մահն ընդունել, քան՝ հոգևոր. դրա համար էլ, հուրախություն անօրենի, զվարթ դեմքով, մեծ սիրահոժարությամբ օծեց իր պարանոցն այն կենարար յուղով և խոնարհվելով՝ ասաց հիմար պարսիկին. «Հարվածի՛ր ողջ ուժով և տե՛ս, թե ինչ զորություն ունի այս յուղը»: Իսկ նա, տեսնելով սրբուհու ջերմեռանդ պատրաստակամությունը, հավատալով, թե ճշմարտությունը լսեց և չհասկանալով, որ իր ժանտահոտ գոյությունից կույսը փախչում է և շտապում դեպի Քրիստոս, արդարության այս թշնամին ողջ ուժով հարվածեց` հուսալով, թե սուրը չի մերձենա պարանոցին. իսկ երբ տեսավ նրա պատվական գլուխը կտրված և գետնին ընկած, հասկացավ, որ ինքը` ժանտատեսն ու անամոթը, պարտվեց կնոջից: Ո՜վ բարի խորամանկություն, ո՜վ բարի սուտ, ո՜վ գովելի նենգություն: Լսե՛ք այս, կանա՛յք, և նմանվե՛ք նրա պարկեշտությանը, որ արհամարհելով այստեղի կյանքը` ժառանգեց Երկնքի Արքայությունը` անձկալով իր անմահ փեսա Քրիստոսին:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016