Սուրբ Հաղորդությունն ամենագործուն դեղամիջոցն է

- Հա՛յր, Դուք շատ եք հոգնել Պատարագի ժամանակ*, կարիք չկար մնալու և գոհաբանական աղոթքները լսելու:

- Այդ ի՞նչ ես ասում: Ես սուրբ Հաղորդություն եմ ստացել և մի՞թե անգամ «շնորհակալություն» չեմ ասի Աստծուն: Միայն խիստ կարիքի դեպքում կարելի է շուտ դուրս գալ: Դու, նույնպես, ոչ մի տեղ մի գնա: Լսիր գոհաբանական աղոթքները և անվերջ կրկնիր. «Գոհանում եմ Քեզնից, Տե՛ր Աստված, երախտապարտ եմ քեզ: Փառքդ՝ շա՜տ, Տե՛ր, փա՜ռք Քեզ, Տե՛ր Աստված«,- և սիրտդ կսկսի ցնծալ:

Մի անգամ Պատարագի գնացի մի խուց: Խիստ հոգնել էի ու տանջվել, բացի այդ, նաև սոված էի, որովհետև պատրաստվել էի Հաղորդությանը: Կրակ չկար, և ողջ Պատարագը կանգնած ցրտից դողացի: Բայց հենց որ հաղորդվեցի, միանգամից զգացի, թե ինչպես ողջ մարմնովս ջերմություն անցավ: Ինչպես էլեկտրական տաքացուցիչներում հոսանքն անցնում է պարուրակով և այն տաքանում է, նույնն էլ ես էի զգում ողջ մարմնովս. կրակն աստիճանաբար տարածվում էր այնտեղ: Քաղցր կրակը:

- Բոցավառվել՝ առանց այրվելու…

- Այո, բոցավառվել… Բերկրալի կրակ: Հետո և՛ քաղցն է անհետանում, և՛ հոգնածությունը, և՛ ցուրտը:

- Իսկ դա որքա՞ն տևեց, հա՛յր:

- Ես դա եկեղեցում զգացի՝ Հաղորդությունից անմիջապես հետո և ապա, երբ արդեն գնացի, ողջ ճանապարհին տաք էի:

- Իսկ ինչի՞ց է, որ ֆիզիկապես տկար ու անառողջ որոշ մարդիկ պահքը լավ են տանում:

- Գաղտնիքը խոնարհ ու նախանձախնդիր սխրանքի մեջ է, որ ուղեկցվում է աղոթքով ու Հաղորդությամբ: Դրանք սնում են հոգին, սնում են նաև մարմինը: Հաղորդվելով՝ մենք ընդունում ենք ամենագործուն դեղամիջոցը՝ Քրիստոսի Մարմինն ու Արյունը:

* Ասվել է 1994 թ. հունիսին՝ հայր Պաիսիոսի ննջումից մեկ ամիս առաջ:

Պաիսիոս Աթոսացի

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը