Գրքեր

Թեթևություն ննջեցյալների համար

- Հա՛յր ննջեցյալները մեր աղոթքներից ի՞նչ օգուտ են քաղում:

- Մի օրինակ բերեմ քեզ: Եթե մի օր դու ինձ նկուղում գտնես ու մայրապետին ասես. «Մեղք է մարդը, եկեք նրան վերևի հարկ հանենք, որպեսզի քանի դեռ ողջ է, արևի երես տեսնի»: Ի՞նչ ես կարծում՝ մայրապետը կատարի՞:

- Իհարկե կկատարի, հա՛յր:

- Իսկ եթե մայրապետը կկատարի, ապա մի՞թե Աստված թեթևություն չի պարգևի ննջեցյալներին, երբ Նրան խնդրենք: Մի՞թե ավելի լավ պայմաններով բանտախուց չի տեղափոխի կամ անգամ՝ առանձին սենյակ:

Երբ երիտասարդ էի, մի ծեր կնոջ էի ճանաչում, որն ի տարբերություն իր առատաձեռն ու ողորմած դստերը, շատ ժլատ էր: Միայն իմ հանդեպ ժլատ չէր, քանի որ ինձ շատ էր սիրում: Նրա մահվանից երեք տարի անց, երբ ոսկորները դեռ չէին հանել գերեզմանից, մի անգամ աղոթելիս մի տարօրինակ բան կատարվեց ինձ հետ: Թվաց, որ մի երիտասարդ ինձ ձայն է տալիս այն ծեր կնոջը տեսնելու, քանի որ վերջինս ինձ էր կանչում: Նա ձեռքս բռնեց ու նրա գերեզմանին տարավ: Գերեզմանաքարը բարձրացրեց ու ես տեսա այդ կնոջը, որ գոռում էր. «Վանակա՛ն, փրկի՜ր ինձ: Վանակա՛ն, փրկի՜ր ինձ»: Նրա մարմինը կիսով չափ էր փտել ու անտանելի գարշահոտություն էր գալիս: Ես նրան այնպես խղճացի, որ ամուր գրկեցի ու համբուրեցի: Չնայած անտանելի հոտին, չէի ուզում նրանից հեռանալ, եթե նա ինքը չհեռանար: Դա ինձ շատ զարմացրեց: Երբ կարեկից ճշմարիտ սեր կա, ապա ո՛չ փտած մարմինն է զզվանք առաջացնում, ո՛չ գարշահոտությունը: Երբ ես բարձրաշխարհիկ կին եմ տեսնում՝ զուգված ու օծանելիքով պատված, ներքին նողկանք եմ ապրում, իսկ չնայած գարշահոտությանը, այն տատիկից չէի ուզում բաժանվել, որովհետև կարեկցանք էի զգում նրա հանդեպ: Զարմանալի բաներ են կատարվում հոգևոր կյանքում: Նա աղոթքի մեծ կարիք ուներ, ուստի Աստված այնպես արեց, որ ես նրան այդ վիճակում տեսնեմ: Հետո ես սկսեցի այդ հոգու համար աղոթել: Երկու ամիս անց տեսա, որ ասես ձագարի նմանվող ինչ-որ փոսում էի: Ցավոք այնտեղ շատ մարդ կար՝ սարսափելի տեսքով, սև ու խիստ չարչարվում էին: Ավելի վեր այն ծեր կնոջը տեսա լուսավոր ամպի վրա: Թվում էր, թե նա հեռու է, բայց իրականում մոտ էր: Նա ասես փոքր երեխա լիներ, բայց իր դիմագծերով, և կողքին հրեշտակ կար. երևի նրա պահապան հրեշտակն էր, որ մաքրում ու լվանում էր նրա դեմքը: Իսկ նա ուրախ տեսք ուներ: Ես նրան գրկեցի ու այնպիսի ուրախություն զգացի, որ անհնար է խոսքերով փոխանցել:

Ննջեցյալները մեղադրյալներ են, ծառաներ: Երբեմն, երբ մի հայրենասիրական երգ եմ հիշում, ննջեցյալներին եմ այն ձոնում.

Ազատությո՛ւն, ազատի՜ր տկար մարմինս,

Ազատությո՛ւն, ինձ գեղեցիկ ձա՛յն պարգևիր:

Կրա՛կ տուր սրտիս, որ տկարացել է տառապանքի մեջ,

Եվ ես ուրախության երգ կերգեմ քեզ համար, ինչպես սոխակը գարնանը:

Թող երգը նաև անազատ հողի խորքերում հնչի

Ու բալասան հեղի գերյալ հոգիներին:

Ես այն ինձ էլ եմ վերագրում: Մի՞թե ես տառապանքից ուժասպառ չեմ լինում*: Ես գերի եմ այս կյանքում: «Անազատ հող», որի տակ երգում ենթադրվում են անազատ հույները, ինձ համար ննջեցյալներն են, որ գերության մեջ են գտնվում, ու ես խնդրում եմ Բազումողորմ Աստծուն, որպեսզի Նա «բալասան հեղի» նրանց հոգուն:

 

* Ասվել է 1993 թ.-ի դեկտեմբերին:

 

Պաիսիոս Աթոսացի

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը

 

23.02.21
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․