Թույնը

Մի գյուղում մի աղջիկ էր բնակվում: Ամուսնանալուց հետո տեղափոխվեց ամուսնու տուն, սակայն ոչ մի կերպ լեզու չէր գտնում սկեսրոջ հետ: Վերջինս մշտապես խրատներ էր տալիս նրան և նախատում ամեն ինչում:

Մի անգամ, վաղ առավոտյան, երիտասարդ կինը անտառի եզրին ապրող հեքիմի մոտ գնաց:

- Ի՞նչն է քեզ ինձ մոտ բերել, գեղեցկուհի՛: Ուզում ես որևէ տղամարդու հմայե՞լ:

- Ինձ ոչ ոք պետք չէ, ես իմ ամուսնուն սիրում եմ, բայց նրա մոր հետ ապրելն ուժերիցս վեր է:

- Իսկ ինձանից ի՞նչ ես ուզում:

- Խնդրում եմ, օգնիր ինձ: Որևէ թույն տուր, որպեսզի թունավորեմ նրան:

- Մի՞թե դրա վրա պիտի կառուցես երջանկությունդ: Դե, ինչ արած, խղճում եմ քեզ, կտամ քո ուզած թունավոր խոտաբույսերը: Ամեն առավոտ դրանցով թուրմ կպատրաստես և որպես թեյ՝ սկեսրոջդ կհրամցնես: Բայց մի խորհուրդ պիտի տամ քեզ:

- Ի՞նչ խորհուրդ: Կանեմ այն ամենն, ինչ կասես, միայն թե հնարավորիս շուտ ազատվեմ այդ օձից:

- Մեր գյուղում նորություններն արագ են տարածվում և քեզ կկասկածեն: Այդ պատճառով էլ, դրանից խուսափելու համար, սկեսրոջդ հանդեպ վերաբերմունքդ փոխիր: Քնքուշ ու բարեհամբույր դարձիր, ժպտա՛: Ստիպված չես լինի երկար տանջվել:

Երիտասարդ կինն այդպես էլ վարվեց: Աքլորականչի հետ արթնանում էր, հացի խմորը պատրաստում, վառարանը վառում, շիլան եփում և թունավոր թուրմը պատրաստում սկեսրոջ համար: Եվ քնքշորեն հրավիրում նրան հրաշք թեյը համտեսելու: «Մայրիկ» էր կոչում, ամեն ինչում՝ ենթարկվում: Ամուսնու ուրախությանը չափ ու սահման չկար՝ մայրն ու կինը հարազատներ էին դարձել: Սկեսուրը հարսին անսահման սիրում էր, վերջինս էլ անկեղծ սիրով էր պատասխանում նրան: Եվ կրկին հեքիմի մոտ է շտապում հարսը և արցունքն աչքերին աղաչում.

- Պապի՛կ, աղաչում եմ քեզ: Դու ամեն ինչ կարող ես: Հակաթույն տուր: Չափազանց շատ թուրմ եմ արդեն տվել սկեսրոջս: Կմեռնի: Իսկ նա հոգատար մայր է դարձել ինձ համար:

- Հանգստացի՛ր, անուշի՛կս: Ես քեզ բուրումնավետ խոտաբույսեր էի տվել, որոնցով համեղ և օգտակար թեյ էիր եփում սկեսրոջդ համար: Իսկ թույնը քո սրտում էր, բայց Աստծո օգնությամբ ազատվեցիր դրանից:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի