Հուդայի ցեղից թագավորության վերանալով, ժողովրդի` Բաբելոն գերեվարվելով և մանավանդ, մարդկությանը մեղքից փրկելու համար Մեսիայի աշխարհ գալու ժամանակների և հանգամանքների հայտնությամբ: Թեև Երեմիա մարգարեն նախապես հայտնել էր, որ ժողովուրդը պիտի գերեվարվի և յոթանասուն տարի  մնա Բաբելոնում, ապա  ազատվի (Երեմ.  25:11), սակայն Դանիել մարգարեն էլ, որը ժողովրդի հետ գերի էր Բաբելոնում, ժողովրդի փրկության, Երուսաղեմն ազատագրելու և տաճարը վերաշինելու համար միշտ աղոթում էր Աստծուն:

Սրա մասին ոչ միայն Դանիելը, այլև  Իսրայելի ժողովրդի իշխան Միքայել հրեշտակապետն էլ, ինչպես Զաքարիա մարգարեն է գրում,  յոթանասուն տարի հետո խնդրում է Աստծուն, որ գթա Երուսաղեմի և Հուդայի քաղաքները (Զաք. 1:12): Ճիշտ է, Աստված հավատարիմ է իր խոստմանը, որով որոշված ժամանակը լրանալուց հետո ժողովուրդը պետք է ազատվեր գերությունից, սակայն աստվածային խոստումն իրականանալու համար մարդիկ պարտավոր են կատարյալ հավատով խնդրել և աղոթել (տե´ս Երրորդ դար, Ի հարցը), ուստի երբ յոթանասուն տարին լրանում է, Դանիելը ծոմապահությամբ քուրձ է հագնում և սրտաբուխ հառաչաքներով անընդհատ աղոթում` հայցելով Աստծու գթությունը:

Աստծու հրամանով նրա մոտ է ուղարկվում Գաբրիել հրեշտակապետը՝ հատնելու, որ ժողովուրդը ոչ միայն Բաբելոնի մարմնավոր գերությունից պիտի ազատագրվի, այլև  490 տարի հետո Մեսիան պիտի ծնվի և նրա մահվամբ մարդկային ազգի մեղքերին քավություն պիտի լինի, որպեսզի նրա գալստյան ժամանակ, հանգամանքները քննելով, մարդիկ հավատան նրան (Դան. Թ 24):

Ճշմարիտ է, որ Դանիելը Աստծուց ժողովրդի  մարմնավոր գերությունից ազատություն է խնդրում, սակայն Աստված մարգարեին հայտնում է, որ մարդկությունը նաև հոգևոր գերությունից էլ պիտի ազատվի, որպեսզի սրանով է´լ ավելի մխիթարի մարգարեին: Քանի որ նա փափագում էր, որ Մեսիան աշխարհ գա և մարդունը ազատի մեղքից, ինչպես որ նրա սրտի այս սուրբ ցանկության մասին հայտնում է հրեշտակը (Դան. Թ 23): Հիրավի, Սուրբ գրվածքներից հայտնի է, որ Մեսիան հայր Աբրահամի ցեղից կամ սերնդից պիտի ծնվի (Ծննդ. ԻԲ 24), ծնվի Բեթղեհեմում (Միք. 5:2), ապա Երուսաղեմ գալով (Զաք. Թ 9)` այնտեղ մարդկության փրկության համար պիտի չարչարվի և մահանա (Ես. 53:4), սակայն գալու ժամանակը չէր հայտնվել:

Վերոհիշյալ 490 տարվա սկիզբը Կյուրոս թագավորի հրամանով հաշվվում է հրեաների գերությունից ազատվելու տարվանից: