Տրտմեց, քանի որ մարդը պարտավոր է կարեկցել վշտացածներին, բայց նա, ով Աստծո հրամանին հակառակ է կանգնում, իրավացիորեն պատժվում է: Արդ, Աստծո արդարության օրենքի համաձայն անզեղջ մեղավորի պատիժը տեսնելով, ամեն մարդ պետք է Աստծո դատաստանը գովելով, իր համար անպատճառ  խրատ առնի: Այո՛, Նոյը տրտմում էր, սակայն ոչ թե Աստծո տված պատժի, այլ մարդկանց անօրեն ընթացքի համար, որով իրենք իրենց դատապարտության պատճառ են դառնում:

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902