Դղյակը

Մի շինարար ծանր հիվանդանում է և հասնում մահվան դուռը: Մոտենում է պահապան հրեշտակը և խոսում.

- Ինչո՞ւ ես զարմանում, որ այս վիճակի մեջ ես հայտնվել: Շատ անգամ զանազան կերպերով քեզ հուշեցի, որ Աստծուն հավատալ չի նշանակում դղյակ կառուցելու փափագ ունենալ: Սակայն չլսեցիր և շարունակեցիր նույն ընթացքով գնալ` փորձելով հավատքն առ Աստված այդ նպատակին ծառայացնել...

Շինարարն ասում է.

- Թեև շատ չարչարվեցի ու քրտինք թափեցի գեղեցիկ, քանդակազարդ դղյակ կառուցելու համար, բայց ավարտին հասնելուն պես երկրաշարժ եղավ ու այն փլուզվեց: Դրա համար սրտի մեծ ցավ ապրեցի, հուսահատվեցի և հիվանդացա:

Հրեշտակը շարունակում է.

- Մինչև հիմա չհասկացար, որ սրտիդ տաճարը պիտի կառուցեիր, որտեղ Սուրբ Հոգին պիտի բնակվեր, քեզ հավիտենական երջանկություն և ուրախություն պարգևեր, այլ ոչ թե կենտրոնանալ ոչնչացող ու փլուզվող աշխարհի վրա ու սրտումդ աշխարհի դղյակը կառուցել...

Հովհաննես  Մանուկյան