Արիություն փորձության մեջ

Ոմն եղբայր ընկավ փորձության մեջ և բազում տրտմությունից կորցրեց իր մենակեցության կարգը: Եվ երբ ուզում էր վերսկսել, սրտի տխրությունը թույլ չէր տալիս, այլ այսպես էր ասում մտքում. «Ինչպե՞ս կարող եմ դառնալ այնպիսին, ինչպիսին էի»: Եվ այդպես վհատվում էր և չէր կարողանում վերսկսել իր մենակեցության գործը: Մի օր էլ վեր կենալով գնաց մի ծերի մոտ և պատմեց նրան այդ ամենը: Եվ ծերը նրան այսպիսի մի առակ պատմեց. «Մի մարդ ծուլացավ իր անդաստանում, իսկ անդաստանը լցվեց փշերով և մոլախոտերով: Հետո ուղարկեց իր որդուն և ասաց. «Գնա մաքրի՛ր անդաստանը»: Որդին, գնալով և տեսնելով բուսած փշերի ու մոլախոտերի վիթխարի քանակությունը, վախեցավ և ասաց. «Ես ինչպե՞ս կարող եմ մաքրել այս ամենը»: Նա պառկեց և քուն մտավ: Եվ շատ օրեր այսպես արեց: Եկավ հայրը, գտավ նրան և տեսնելով, որ ոչինչ չի արել, ասաց նրան. «Այս ի՞նչ բան է, որդյա՛կ, դու ոչինչ չես արել»: Եվ նա պատասխանեց. «Երբ կամենում եմ աշխատել, զարհուրում եմ՝ մացառների բազմությունը տեսնելով»: Եվ հայրն ասաց. «Որդյա՛կ, ամեն օր քո ննջատեղին հավասար տարա՛ծք մաքրիր»: Եվ նա անսալով՝ այդպես արեց: Եվ երբ սկսեց, օրավուր ավելացնում էր աշխատանքը, և քիչ ժամանակ անց ողջ անդաստանը մաքրվեց: Արդ, այդպես էլ դու. մի՛ զարհուրիր, այլ սկսի՛ր, և Աստված իր շնորհներով քեզ կվերահաստատի քո նախկին կարգի մեջ, և այսպես անելով՝ ապահով կլինես փորձություններից»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016