Գրքեր

«Ով Ինձ հետ չէ, հակառակ է Ինձ»

Աստվածային մեծագույն սիրո հանդեպ անհնար է անտարբեր գտնվել, այսինքն՝ մարդն իր ազատ կամքով կա՛մ ընտրում է այդ սերը, կա՛մ՝ մերժում այն: Մեր Տերն ասում է. «Ով որ Ինձ հետ չէ, հակառակ է Ինձ, և ով Ինձ հետ չի հավաքում, ցրում է» (Ղուկաս 11:23): Յուրաքանչյուր անձ իր կյանքով է որոշում իր հարաբերությունը Քրիստոսի հետ. ընդունո՞ւմ է Նրան, թե՞ մերժում, քանի որ չկա այլ տարբերակ: Աստվածային սիրո առջև հնարավոր չէ երկար ժամանակ չեզոք մնալ, վաղ թե ուշ մարդը հայտնվում է անտարբերության մեջ: Քրիստոսին խաչեց ոչ միայն ամբոխը, այլ նաև այն մարդիկ, որոնք անտարբերությամբ էին դիտում կատարվող իրադարձությունները: Պատմության մեջ ամենադաժան բռնությունների հիմքում անտարբերությունն է: Այն մարդը, որն անտարբեր է ուրիշի կյանքի նկատմամբ, անտարբեր է նաև իր կյանքի հանդեպ: Նման մարդիկ ապրում են, բայց և միևնույն ժամանակ չեն ապրում, կյանքը կարծես նրանց չի վերաբերում: Նա, ով անտարբերությամբ մերժում է Քրիստոսին, նույն անտարբերությամբ էլ ընդունում է չարը: Քրիստոս Իրեն ընդունելու կամ մերժելու մասին հետևյալն է ասել՝ «Ով ընդունում է ձեզ, ընդունած կլինի Ինձ» (Մատթ. 10:40), «Որովհետև Իմ այս փոքր եղբայրներից մեկին արեցիք այդ, Ինձ արած եղաք» (Մատթ. 25:40), «Ով որ ձեզ լսի, Ինձ լսած կլինի, և ով որ ձեզ մերժի, Ինձ մերժած կլինի» (Ղուկ. 10:16), «Սողո՛ս, Սողո՛ս, ինչո՞ւ ես հալածում Ինձ» (Գործք Առաք. 9:4):

Իրական հավատը, Տիրոջ խոսքի համաձայն, չի կառուցվում միայն չար արարքի ժխտմամբ, օրինակ՝ տասը պատվիրաններում որևէ բան չանելու բոլոր արգելքները հաստատվում են սեր առ Աստված և սեր առ ընկեր պատվիրաններով (Մատթ. 22:37-39): Բավական չէ վանել չարիքը, պետք է ջանալ, որ բարին հաստատապես արմատավորվի հոգում: Հոգևոր կյանքում գոյություն ունի անխախտ մի օրենք. «Խուսափի՛ր չարից ու բարի՛ք գործիր» (Սաղմ. 33:15): Մարդկային հոգին չի կարող դատարկ մնալ, հնարավոր չէ վերադառնալ հանգիստ կյանքի՝ միայն վատ մտքերից և սովորություններից հրաժարվելով: Այս դեպքում հոգին վտանգվում է՝ դատարկ մնալով: Մարդու հոգին պետք է լեցուն լինի, իսկ թե ինչով, մարդն է որոշում: Այս մասին շատ լավ գիտի մարդկության թշնամին, իսկ մարդն առավել ևս պետք է իմանա: Ավետարանը պատմում է մի մարդու մասին, ումից չար ոգին դուրս է ելնում, գնում անջրդի վայրերում հանգիստ մի տեղ գտնելու համար: Եվ երբ չի գտնում, ինքն իրեն ասում է. «Գնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկա»: Ուստի վերադառնում է իր նախկին տունը և այն գտնում է դատարկ, մաքուր և կարգի բերված: Ապա գնում և բերում է իրենից ավելի չար յոթ ոգիներ, որոնց հետ ներս մտնելով՝ բնակվում է այնտեղ և այդ մարդու վերջը լինում է ավելի վատ, քան իր նախկին վիճակը (Մատթ. 12:43-45):

Եկեղեցու հայրերն ասում են, որ քանի դեռ մեր հոգում չի բնակվում Աստված, Ում պատկանում է մեր հոգին, այն միշտ դատարկ կմնա: Ծաղկաշատ այգում մոլախոտերի համար տեղ չկա, իսկ այն այգում, ուր շատ մոլախոտեր կան, հարկավոր է նախ մաքրել այն: Մարդը կոչված է՝ հոգևոր կյանքում աճելու և առաջ գնալու, եթե նա կատարելության տանող որևէ աստիճանի վրա կանգ է առնում, նույնն է, թե ետ է գնում:

Ըստ եկեղեցու հայրերի՝ Քրիստոսի հետ միավորվել, Նրա հետ հավաքել և դեպի կատարելություն ընթանալ, նշանակում է մեր մտածումներն ու ցանկություններն ուղղել դեպի աստվածային պատվիրանները, դեպի երկնայինը և ոչ երկրայինը: Հավաքել Քրիստոսի հետ, նշանակում է հավաքել այն, ինչ հաճելի է Նրան: Եթե մարդը միայն իր համար է կուտակում և չի հարստանում Աստծով և չի հավաքում Աստծով, ապա ահավոր դատաստանին կլինի ոչինչ չունեցող, ամեն ինչ վատնած մի աղքատ, որը ոչինչ չի հավաքել Քրիստոսի համար: Հավաքել Քրիստոսի համար, նշանակում է հավաքել նրանց համար, որոնց միջոցով մեզ ներկայանում է Քրիստոս և ողորմություն հայցում: Սուրբ հրեշտակները, մինչ մարդու կյանքից հեռանալը, նրա ցուցաբերած զոհողությունները ոսկե սկուտեղով Աստծու գահին են մոտեցնում: Այդ գանձերը՝ մարդու բարի մտքերը, խոսքերը և գործերը, նրա համար դեպի հավիտենական կյանք տանող լուսավոր ուղի են համարվում: Եթե մարդը գիտական ճշմարտությունների փնտրտուքի մեջ հույսը դնում է միայն իր իմաստության, ուժի և կամքի վրա, ապա փնտրում է ճշմարտություն առանց Քրիստոսի, նա շատ գիտելիքներ է կուտակում, բայց կուտակում է առանց Քրիստոսի: Իսկ մեր Տերն ասում է՝ Ով Ինձ հետ չի հավաքում, ցրում է և ի՞նչ է ցրում այդպիսի մեկը՝ իր հոգու մեծագույն գանձը:

Ի՞նչը կարող է այդքան սարսափելի և կործանարար լինել, քան հայտնվելը Քրիստոսին մերժողների շարքում: Աշխարհը բաժանված է երկու գոտու՝ բարու և չարի, ճշմարտության և ստի: Միայն բարին և ճշմարտությունն են համարվում իրական և անգին հարստություն, որոնք Աստծուց են և որոնք հնարավոր է ձեռք բերել Աստծու օգնությամբ: Իսկ նա, ով չի ձգտում իրական հարստության, նա ողջ կյանքում զուր ջանքեր, ուժ և ժամանակ է վատնում:

 

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը

03.07.19
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․