Գրքեր

Պահքը

«Երբեմն պատահում է,- հիշում է միտրոպոլիտ Անտոնի Սուրոժսկին,- որ մարդը փորձում է պահք պահել, հետո ձախողվում է և զգում, որ պահած պահքը պղծել է, և ոչինչ չի մնացել իր սխրանքից: Իրականում ամենևին էլ այդպես չէ: Աստված այլ կերպ է նրան նայում: Ես դա սեփական օրինակով կարող եմ բացատրել: Երբ բժիշկ էի, մի շատ աղքատ ռուս ընտանիքով էի զբաղվում: Գումար չէի վերցնում նրանցից, քանի որ չունեին: Բայց Մեծ պահքի վերջերին, որը ես շատ խիստ էի պահում՝ բոլոր կանոններով, ինձ ճաշի հրավիրեցին: Եվ պարզվեց, որ պահքի ողջ ընթացքում նրանք գրոշները հավաքել էին, որպեսզի մի փոքրիկ ճուտ գնեն և հյուրասիրեն ինձ: Նայեցի այդ ճտին և նրանում տեսա պահքի սխրանքիս ավարտը: Իհարկե, կերա մի կտոր: Չէի կարող վիրավորել նրանց: Հետո գնացի խոստովանահորս մոտ և պատմեցի, թե ինչ դժբախտություն է պատահել ինձ, որ պահքի ողջ ընթացքը, կարելի է ասել, կատարելապես պահել եմ, իսկ այժմ՝ Ավագ շաբաթին, մի կտոր հավի միս եմ կերել: Հայր Աֆանասին նայեց ինձ ու ասաց. «Գիտե՞ս ինչ, եթե Աստված նայեր քեզ ու տեսներ, որ ոչ մի մեղք չունես և մի կտոր հավի միսը կարող է պղծել քեզ, Նա կպաշտպաներ քեզ դրանից: Բայց Նա նայեց քեզ ու տեսավ, որ այնքան մեղսավորություն կա քո մեջ, որ ոչ մի հավ չի կարող ավելի պղծել քեզ»: Կարծում եմ շատերը կարող են այս օրինակը մտապահել, որպեսզի կանոններին կուրորեն չհետևեն, այլ առաջին հերթին ազնիվ մարդիկ լինեն: Այո, ես այդ հավից մի կտոր կերա, բայց կերա այն ոչ որպես ինչ-որ պիղծ բան, այլ որպես մարդկային սիրո պարգև: Հայր Ալեքսանդր Շմեմանի գրքերից մեկում նա ասում է, որ աշխարհում ամեն ինչ ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ Աստծու սերը: Եվ նույնիսկ կերակուրը, որն ուտում ենք, Աստծու սերն է, որն ուտելի է դարձել»:

 

 

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը

13.03.19
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․