Խճճված ուղիները

Անտառի խճճված արահետներով մի մարդ ուրախ անցնում է և դեմ-դիմաց հանդիպում մեկ ուրիշի և հարցնում.

 - Եղբա´յր, ինչո՞ւ ես տխուր:

Սա պատասխանում է.

- Ամեն ինչ շատ անորոշ է. մոլորվել եմ այս ուղիներում և հիմա կրկին ետ եմ գնում նույն վայրը, որովհետև չեմ գտնում իմ ճանապարհը:

Ուրախ մարդն ասում է.

- Երբ կյանքի ճանապարհդ այլևս աշխարհի, ծրագրերի ու նպատակների հետ չկապես, այլ Աստծու հետ, այդժամ կբացահայտես քեզ համար նախատեսված յուրօրինակ ճանապարհը և պահապան հրեշտակիդ առաջնորդությամբ մշտապես կքայլես դեպի անսահման հնարավորությունների հորիզոնը, այլ ոչ թե կմոլորվես այստեղ...

Հովհաննես Մանուկյան