Նվիրում

Թագավորի դեմ ապստամբած զինվորների ջոկատն ընկնում է շրջապատման մեջ և սպասում դատավճռի ու մահվան ժամին, քանի որ հսկայական բանակի առջև կռվելն անիմաստ է դառնում: Զրահավոր թիկնապահների ուղեկցությամբ զինված թագավորը մոտենում է ապստամբներին, իջնում ձիուց և ասում.

- Ներեցե´ք ինձ, որ չեմ կարողացել այնպիսի վերաբերմունք ցուցաբերել, որպեսզի ինձ ընդունեիք, այլ ոչ թե ապստամբեիք...

Ապստամբներն այդ անակնկալից ապշում են, քանի որ սպասում էին, թե մատնվելու էին դաժան դատաստանի ու դատավճռի: Եվ թագավորի այդպիսի մեծահոգի մոտեցումից զղջում են իրենց կատարած քայլի համար, դառնում նրա ամենահավատարիմ և նվիրյալ ջոկատներից մեկը:

Ուժեղ անհատները կարող են այդպես վարվել, իսկ թույլ մարդիկ նման դեպքերում դատաստանի ու վրեժխնդրության մեջ են տեսնում լուծումը: Այն, ինչը չի կարող իրագործել իշխանությունն ու ուժը, աստվածային սերն ու հոգևոր խոնարհությունը կարող են իրագործել և մարդկանց սրտերը վերափոխել:

Հովհաննես Մանուկյան