Ոչինչ ի ցույց մարդկանց չանելու մասին

Վանական միաբանության մի առաջնորդ կար, որն իր հետ մոտ երկու հարյուր  եղբայրներ ուներ: Սա անչափ փառաբանված էր մարդկանցից: Սրան հյուր եկավ Քրիստոս` ծեր աղքատի տեսքով, աղերսեց դռնապանին, որպեսզի նա տեղեկացնի վանահորը, թե ոմն աղքատ ծեր` քո երբեմնի ծանոթը և ընկերը, եկել է և դռան մոտ      է: Դռնապանը խիստ դժվարությամբ կարողացավ մտնել հոր մոտ և ասաց նրան այդ մասին: Հայրը բարկանալով՝ ասաց նրան. «Չգիտե՞ս և չե՞ս տեսնում, որ շատերի հետ եմ խոսում և հոգնած եմ, ինձ հանգի՛ստ թող այս ժամին»: Իսկ նա լսելով այդ` դուրս եկավ և գնաց իր տեղը: Տերը երկայնամտեց և մնաց դռանը մինչև ժամը հինգը, որ գուցե թե երևար մեկը: Ժամը հինգին ոմն մեծահարուստ եկավ այնտեղ, և նրա համար հապճեպ բացելով դռները` նրան ընդառաջ ելավ վանահայրը` մեծ փութաջանությամբ և զգուշությամբ: Եվ տեսնելով նրան մեծահարուստի հետ` աղքատը` Նա, որ մեծ է ողորմությամբ և մեծաշուք Տերն է, աղաչելով ասաց նրան. «Կամենում եմ քեզ հետ մի փոքր խոսել, հա՛յր»: Իսկ նա բնավ պատասխան չտվեց, այլ մեծահարուստի հետ ներս մտավ, որ ճաշեն, քանի որ այն եկվորների պատճառով շտապում էր և շփոթված էր: Եվ երբ ճաշեցին, ելավ դարձյալ վանահայրը այն մեծահարուստի հետ մինչև վանքի դուռը և ճանապարհեց նրան: Եվ երբ ետ դարձավ այնտեղից, աշխարհիկ հոգսերի գերի լինելով, դարձյալ մոռացավ փոքր­ինչ մխիթարություն պարգևել այն տառապյալ ծերին և անհիշաչար Տիրոջը: Եվ մինչև երեկո ոչ մի օրհնալիր կամ արժանի բան չարեցին այն օրհնյալ աղքատին:   Հեռացավ Նա այնտեղից և պատվիրեց հորը այսպես հաղորդել. «Քանի որ մարդկանց  տված փառքը սիրեցիր, հանուն քո նախկին տքնությունների և բազում առաքինությունների, որ գործում էիր դու, աշխարհի չորս կողմերից և երկրի ծագերից մարդիկ կբերեմ, որ գովեն քեզ, քանզի դա ես երազում և դրան ես ձգտում, իսկ այնտեղ Իմ բարիքներից չես ճաշակի և իմ Արքայությունը չես մտնի»: Եվ ճանաչեցին այն աղքատ ծերին, որ մեր Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսն էր:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016