Գենարիոս Եպիսկոպոս

Անվան լատիներեն տարբերակը Եանվարիոս է, իսկ իտալականը՝ Կեննարո: Ծնված է համարվում Գ դարի սկզբներին, մեծահարուստ ընտանիքում: Դարձավ հարավային Իտալիայի Բենեվենտ քաղաքի եպիսկոպոսը: Դիոկղետիանոս կայսեր հալածանքների ժամանակ ձերբակալվեց և նահատակվեց 305 թ.-ին: Այնուհետև մարմինը Նեապոլ բերվեց, որից հետո դարձավ քաղաքի պահապան սուրբը: Նրա արյունը մինչ այսօր իր եկեղեցում հատուկ փոքր սրվակի մեջ է պահվում, որին իրենց հարգանքն արտահայտելու համար ամեն տարի ուխտավորաբար հազարավոր հավացյալներ և ուղակի հետաքրքրասերներ են այցի գալիս, քանզի այս արյունը, որը սովորաբար լերդացած է լինում, սրբի տոնակատարության օրը, որպես նոր արյուն, հեղուկ է դառնում և պղպջակներ է տալիս; Ահա այս արյունն է, որ Գենարիոսին հանրահռչակ է դարձրել ոչ միայն Իտալիայում, այլև ամբողջ Կաթոլիկ աշխարհում:

Տոնում ենք Հիսնակիի երկրորդ երկուշաբթի օրը:

Մերկյուրիոս Զորավար

Մերկերիոսը կամ Մերկյուրիոսը ծագումով սկյութացի մի զորավար էր, որ ծառայում էր Կապադովկիայի կայսերական բանակում՝ Դեկոս հալածիչ կայսեր օրերին՝ 250-ական թվականներին: Գաղտնի քրիստոնյա էր: Բարբարոսների դեմ իր ցուցաբերած քաջագործությունների համար զորավարի աստիճանի հասավ: Նրա նախկին պաշտոնակիցները նրան նախանձելով՝ կայսերը մատնեցին, ասելով որ քրիստոնյա է: Ահավոր չարչարանքների ենթարկվեց, որոնց հրաշալի համբերությամբ տոկաց: Ի վերջո նրան շղթայակապ Կեսարիա տարան և այնտեղ նահատակեցին 259 թ.-ին;

Տոնում ենք Հիսնակիի երկրորդ երկուշաբթի օրը:

«Համաքրիստոնեական Սուրբբեր», Շնորհք արքեպս. Գալուստյան, «ԳԱՆՁԱՍԱՐ» մատենաշար, Երևան1997 

Արևելահայերենի փոխադրեց՝ Վաչագան սրկ. Դոխոլյանը