Անհասկանալի աղոթքը

Հայրս կանխակալ կարծիք ուներ Հայր Իոհան Կրոնշտադսկու մասին: Նրա անսովոր ժողովրդականությունը բացատրում էր հիպնոսով, ժողովրդի խավարամտությամբ և այլն: Մենք Մոսկվայում էինք ապրում, ես՝ Սերգեյս, այն ժամանակ չորս տարեկան էի, և հայրս մի անգամ գործերով Պետերբուրգ գնաց: Այնտեղ նա սովորաբար եղբոր տանն էր մնում: Այս անգամ էլ նրանց տուն գնաց և եղբորն ու հարսին շատ անհանգիստ վիճակում գտավ. նրանց կրտսեր դուստրն էր հիվանդացել՝ Լենոչկան: Հիվանդությունը շատ ծանր էր ընթացել և չնայած, որ վիճակն արդեն դեպի լավն էր գնում, նրանք Հայր Իոհանին էին հրավիրել աղոթելու և անհամբեր սպասում էին: Հայրս ծիծաղեց նրանց վրա ու իր գործերով գնաց: Ժամը չորսի կողմերը վերադառնալով՝ մի մեծ բազմություն գտավ եղբոր տան առջև և հասկացավ, որ հայտնի հոգևորականը եկել է: Նա դժվարությամբ տուն մտավ և մի կողմ կանգնած հետաքրքրությամբ հետևում էր Հայր Իոհանի աղոթքին: Նա շատ զարմացավ, երբ հոգևորականն արագ վերջացրեց հիվանդ Ելենայի համար ասվող աղոթքը, ծնկի իջավ ու սկսեց ջերմեռանդորեն աղոթել ինչ-որ անծանոթ ծանր հիվանդ փոքրիկ Սերգեյի համար: Նա երկար աղոթեց այդ երեխայի համար, հետո օրհնեց բոլորին ու հեռացավ:

- Նա ուղղակի աննորմալ է,- բարկացավ հայրս նրա հեռանալուց հետո:- Նրան հրավիրել են Ելենայի համար աղոթելու, իսկ նա ինչ-որ անհայտ Սերգեյի համար է աղոթում:

- Բայց Լենոչկան համարյա ապաքինվել է,- երկչոտությամբ առարկեց հարսը՝ փորձելով պաշտպանել հարգելի հոգևորականին:

Հաջորդ օրը հայրս Մոսկվա վերադարձավ: Տուն մտնելով շատ զարմացավ՝ տեսնելով այնտեղ տիրող անկարգությունն ու մորս տանջված դեմքը:

- Ի՞նչ է պատահել,- վախեցած հարցրեց նա:

- Սիրելի՛ս, քո մեկնելուց անմիջապես հետո Սերյոժան հիվանդացավ: Սարսափելի ջերմում էր, ջղակծկումներ ու փսխոց ուներ: Ես մեր բարեկամ պրոֆեսորին հրավիրեցի, բայց նա ոչինչ չկարողացավ հասկանալ և կոնսիլիում հրավիրեց: Երեք բժիշկ օր ու գիշեր երեխայի անկողնու մոտ էին և ի վերջո ասացին, որ նրա վիճակն անհույս է: Երեխայի վիճակը ժամ առ ժամ վատանում էր: Եվ հանկարծ երեկ ժամը չորսից հետո նրա շնչառությունը կարգավորվեց, ջերմությունն իջավ և նա քնեց: Հետո ավելի լավ էր: Այժմ մեր Սերյոժայի մոտ միայն թուլություն է, բայց արդեն ուտում է և խաղում իր անկողնում:

Այս ամենը լսելիս հայրս գլուխն ավելի ու ավելի ցածր էր կախում: Ահա, թե ինչ ծանր հիվանդ փոքրիկ Սերգեյի համար էր երեկ աղոթում Հայր Իոհանը:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի