Դատելու մասին

Ծեր Մարկոս Եգիպտացին երեսուն տարի դուրս չեկավ իր սենյակից, և քահանան  ինքն էր երբեմն տոն օրերին գնում նրա մոտ և պատարագ մատուցում: Եվ մի օր նրա մոտ մի դիվահարի բերեցին` բժշկվելու համար, ով, նախքան քահանայի ներս մտնելը, ասաց. «Քահանան պոռնկության ոգի ունի, թո՛ղ չպատարագի»: Եվ ծերն ասաց. «Ամեն ոք մեղքը դուրս է հանում, իսկ դու ներս բերիր: Չէ՞ որ գրված է` մի՛ դատեք, որ չդատվեք (Մատթ. Է 1, Ղուկ. Զ 37-38): Եթե մեղավոր է, Աստված քավություն կտա նրան, քանզի գրված է. «Աղո՛թք արեք միմյանց համար, որ բժշկվեք (Հակ. Ե 16)»: Եվ երբ եկավ քահանան, Տերը կամեցավ գայթակղությունից զերծ պահել ծերին: Եվ պատարագի ժամանակ նա տեսավ, որ Տիրոջ հրեշտակը, երկնքից իջնելով, ձեռքը դրեց քահանայի գլխին, և քահանան լուսավորվեց որպես հուր, և  ասաց ծերին. «Եթե թագավորները թույլ չեն տալիս ապականված ձեռքերով սպասարկելու իրենց, ապա Երկնային արքան ինչպե՞ս թույլ կտա արատավորին  կանգնելու իր առջև, որչա՜փ առավել ևս աստվածային զորությամբ կմաքրի և կսրբի իր սպասավորներին և կպայծառացնի արժանիներին»: Դիվահարն ազատվեց դևից, արձակվեց խնդությամբ և փառավորեց Աստծուն իր շնորհների մեջ: Եվ այս ամենը տեսնելու արժանացավ հայր Մարկոսը, որովհետև չդատեց քահանային, և այսպիսի հայտնության նա արժանացավ Քրիստոսի շնորհներով:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016