Գրքեր

«Եթե սիրում եք Ինձ, կպահեք Իմ պատվիրանները»

Քրիստոնեական կյանքից հեռու ապրող մարդկանց մոտ քրիստոնեական բարոյականության վերաբերյալ մի շարք կարծրատիպեր են ձևավորվել. քրիստոնեական բարոյականությունը համարում են օրենքների մի հավաքածու և սիրում են ասել, որ այդ օրենքների շարքը վատը չէ, բայց անիրագործելի է: Եթե նրանց համար հինկտակարանյան պատվիրանները ծանր են, ապա ինչ կարելի է ասել Քրիստոսի կողմից տրված պատվիրանների մասին, որ պահանջների ավելի մեծ շրջանակ է պարունակում. «Լսել եք, թե ինչ է ասվել անցյալում. «Մի՛ սպանիր, որովհետև ով սպանում է, պիտի դատապարտվի»: Իսկ ես ձեզ ասում եմ. ով որ առանց պատճառի բարկանա իր եղբոր վրա, պիտի հանձնվի դատարանի…․ Լսել եք, թե ինչ է ասվել. «Մի՛ շնանա»: Իսկ ես ասում եմ ձեզ, թե ով որ ցանկությամբ նայի որևէ կնոջ, արդեն իսկ իր սրտում շնություն արած կլինի նրա հետ…․ Լսել եք, թե ինչ է ասվել. «Աչքի փոխարեն աչք պիտի հատուցես, ատամի փոխարեն՝ ատամ»: Իսկ ես ձեզ ասում եմ.- Մի՛ հակառակվիր քեզ չարիք անողին: Եթե մեկը քո աջ երեսին ապտակ տա, մյուս երեսդ էլ դարձրո՛ւ նրան» (Մատթ. 5:21-22; 27-28; 38-39):  Պատվիրանները նրանց համար անիրագործելի են, քանի որ դրանք համարում են իրենց ուժերից վեր՝ հաշվի չառնելով ամենագլխավորը, որ Աստված պատվիրանների հետ միասին ուժ է տալիս՝ դրանք իրագործելու:  

Երկրորդ կարծրատիպն ունեցողներն ավետարանական պատգամներն սկզբունքորեն անիրագործելի են համարում՝ ասելով, որ դրանք տրվել են մարդուն՝ որպես իդեալ: Այսինքն՝ այդ պատվիրաններն անհնար է լիարժեք կատարել, և այդ գիտակցությունը տկարացնում է մարդուն: Նման կարծիքը ոչ մի առնչություն չունի ճշմարտության հետ, այն աղավաղում է քրիստոնեության իմաստը: «Ավետարան» բառը նշանակում է բարի լուր, բայց վերոնշյալ կարծիքն ունեցողների համար այն չի պարունակում բարի լուր, քանի որ, այդպիսիների համար մարդն ընդունակ չէ ոչինչ անելու, բացի իր տկարությունը գիտակցելուց: Այսինքն, ըստ նրանց, կասկածի տակ է դրվում Աստծու բարի լինելը, քանի որ Նա տվել է պատվիրաններ, որոնք անիրագործելի են, բայց դրանց իրագործումով է հնարավոր միայն փրկվել: Կրկին թյուր կարծիք, քանի որ Աստված «Իր արեգակը ծագեցնում է թե՛ չարերի և թե՛ բարիների վրա, և անձրև է տեղացնում թե՛ արդարների և թե՛ մեղավորների վրա» (Մատթ. 5:45) և յուրաքանչյուր ոք, ով Աստծուց իմաստություն խնդրի, Նա բոլորին տալիս է այն առատորեն և սիրահոժար կերպով (Հակոբ 1:5), Աստված «ուզում է, որ բոլոր մարդիկ փրկվեն և հասնեն ճշմարտության ճանաչմանը» (Ա Տիմոթ. 2:4):   

Հետևյալ օրինակն առավել պատկերավոր կերպով կներկայացնի սիրող Հայր Աստծու կերպարը: Երբ հայրը տեսնում է, թե ինչպես է իր զավակն ընկնում խոր փոսը, շտապում է նետել պարանը, այսինքն՝ պատվիրանները՝ ասելով՝ վե՛ր կաց, բռնի՛ր պարանի ծայրը և ես քեզ կհանեմ այդտեղից: Ինչպես տեսնում ենք՝ փրկում է հայրը, բայց եթե որդին չկատարի հոր ցուցումը, այսինքն՝ պատվիրանները, չի փրկվի: Իրականում Ավետարանի բարի լուրը կայանում է նրանում, որ մեղքի, անեծքի և մահվան փոսից հնարավոր է դուրս գալ, որ Աստծու և մարդու միջև չկան այլևս պատնեշներ, որովհետև բոլորն էլ Աստծու որդիներ եղան՝ հավատալով Հիսուս Քրիստոսին (Գաղ. 3:26): Յուրաքանչյուր ոք կարող է ձգտել կատարելության և սրբության, և պատվիրանները միրաժ չեն, որոնցով հնարավոր է միայն հիանալ, այլ կոնկրետ սրբության հասնելու միջոցներ: Տերն ասել է. «Սրբագործվե՛ք ու սո՛ւրբ եղեք, քանզի Ես՝ ձեր Տեր Աստվածը, սուրբ եմ» (Ղևտ. 20:7): Եթե հինկտակարանյան օրենքները զգուշացնում էին հեռու մնալ չարի արտաքին դրսևորումներից, ապա Քրիստոս ուսուցանեց հատել մեղքի արմատները: Նա մարդկանց հայտնի դարձրեց, որ մեղքը ծնվում է մարդու սրտում, այդ պատճառով մեղքի դեմ պայքարը պետք է սկսել սիրտը չար ցանկություններից և մտածումներից մաքրելուց, քանի որ «մարդու սրտից է, որ ելնում են չար մտածումները՝ սպանություն, շնություն, պոռնկություն, գողություն, սուտ վկայություն, հայհոյություն» (Մատթ. 15:19):

Քրիստոս ոչ միայն ուսուցանում, այլ նաև ուժ է տալիս պատվիրանները կատարելու համար: Նույնիսկ առաքյալները, երբ առաջին անգամ լսեցին Տիրոջ պատվիրանները, զարմացան, թե ինչպես է հնարավոր դրանք իրագործել, բայց լսեցին նաև հետևյալը՝ «մարդկանց համար անկարելի է, բայց Աստծու համար ամեն ինչ կարելի է»  (Մատթ. 19:26): Նրա համար, ով միավորվում է Աստծուն, ոչինչ չի մնում անհնարին. «Ամեն ինչ կարող եմ տանել Քրիստոսի շնորհիվ, որ զորացրեց ինձ»,- վկայում է Պողոս առաքյալը (Փիլ. 4:13):

Երրորդ կարծրատիպի համաձայն՝ մարդիկ, չհասկանալով քրիստոնեական բարոյականության իմաստն ու էությունը, կարծում են, որ պատվիրանապահությամբ ապրելը իրենց նախնիների և ազգի ավանդույթն է, կամ էլ ասում են, որ պետք է պատվիրանները կատարել, քանի որ Աստված է ասել: Աստված մարդուն ազատ կամք է տվել, և յուրաքանչյուր անձի առջև երկու ուղի կա՝ կամ Աստծու հետ լինել կամ Նրան հակառակ: Ընտրությունը կայանում է Քրիստոսի խոսքի համաձայն՝ ով Ինձ հետ չէ՝ հակառակ է Ինձ (Մատթ. 12:30), երրորդը տրված չէ: Քանի դեռ մարդը կենդանի է, ուշ չէ ընտրություն կատարելու, իսկ մահից հետո չի կարող ոչինչ փոխել կամ ուղղել: Եկեղեցու հայրերից մեկն ապագայի վերաբերյալ ասել է, որ ինչ այստեղ ցանես, այնտեղ կհնձես, այստեղ գործերն են, այնտեղ՝ հատուցումը, այստեղ սխրանքներն են, այնտեղ՝ պսակները:

Իսկ նրանք, ովքեր ձգտում են Աստծու պատգամների համաձայն ապրել, ապրում են Աստծու հետ միավորյալ կյանք: Քանի որ իրականում մարդը ոչինչ չի կարող տալ Աստծուն, նա արարված է Նրա կողմից և այն, ինչ ունի՝ շնորհները, ունեցվածքը, ընտանիքն ու իր գոյությունը, ստացել է Նրանից. «Նրանով է, որ ապրում ենք, շարժվում ենք և կանք» (Գործք Առ. 17:28): Միակ բանը, որ մարդ կարող է տալ Աստծուն, հոժարակամ, ոչ վախից կամ շահից դրդված, Նրա պատվիրանները կատարելն է: Ինքը՝ Քրիստոս վկայում է այդ մասին. «Եթե սիրում եք Ինձ, կպահեք Իմ պատվիրանները»  (Հովհ. 14:15): Եվ ամեն անգամ, երբ հոժարակամ և գիտակցորեն հետևում ենք Աստծու պատվիրաններին, վկայում ենք Աստծու հանդեպ մեր սիրո մասին: Եթե մարդը չի գողանում կամ սպանում, քանի որ վախենում է բանտ ընկնելուց, այդպիսի մեկը չի կարող ասել, որ կատարում է «մի՛ սպանիր» և «մի՛ գողացիր» պատվիրանները, քանի որ վախից դրդված է անում, ինչը ցանկալի և հաճելի չէ Աստծուն: Տերն ասում է, որ «եթե Իմ պատվիրանները գործադրեք, մնացած կլինեք Իմ սիրո մեջ» (Հովհ. 15:10): Նա, ով միավորվում է Աստծուն սիրով, դառնում է կատարելապես ազատ, պատվիրաններ կատարելը նրա համար այնքան բնական է, որքան շնչելը:

Իսկ չորրորդ կարծրատիպին հետևողների համար քրիստոնեական բարոյականությունը սահմանափակվում է միայն ժխտողական պատվիրաններով՝ այս կամ այն բանը մի՛ արա: Ըստ իրենց՝ եթե շատ բաներ չի կարելի անել, ապա ինչպես պետք է լցնել կյանքի դատարկությունը: Այստեղից էլ նրանց մոտ առաջ է գալիս մի կարծիք, որ բարոյական մարդու կյանքը տխուր է և անհետաքիքիր: Թեև իրականում հակառակն է. մեղքը՝ ինչպես «թմրադեղ», ժամանակավորապես է օգնում մարդուն մոռանալ և ձերբազատվել տխրությունից: Մեղավորը, մտովի պատկերացնելով իր կյանքն առանց այդ «թմրադեղի», մտածում է, թե ինչ դատարկություն և անհեթեթություն է սպասելու իրեն, ուստի նորից վազում է դեպի մեղքը: Բայց Աստված Սուրբ Գրքում առաջարկում է ավելին՝ հեռանալ չարից և բարիք գործել (Ա Պետր. 3:11):  

Փրկության համար մեծ նշանակություն ունի պատվիրանապահությունը, քանի որ միայն Քրիստոսին ճանաչելն ու ընդունելը չի փրկի, ինչպես ասաց Քրիստոս. «Չկարծե՛ք, թե ով որ Ինձ «Տե՛ր, Տե՛ր» է ասում, Երկնքի Արքայություն է մտնելու, այլ մտնելու է նա, ով կատարում է կամքը Իմ Հոր, որ երկնքում է» (Մատթ. 7:21): Իսկ Աստծու կամքը ծածկված չէ մարդկանցից, այն արտահայտված է Իր պատվիրաններում, եթե կատարում ենք դրանք, ապա «ո՛չ մահը և ո՛չ կյանքը,  ո՛չ հրեշտակները, ո՛չ չար ոգիների իշխանությունները, ո՛չ ներկան և ո՛չ գալիքը, ո՛չ էլ որևէ զորություն, ո՛չ վերին և ո՛չ ներքին աշխարհները, ո՛չ էլ ուրիշ ստեղծագործություն, ոչինչ չի կարող մեզ բաժանել Աստծու սիրուց, որը մենք ճանաչեցինք մեր Տիրոջ՝ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով» (Հռոմ. 8:38-39):

Անհրաժեշտ է նշել, որ Աստծու կողմից տրված պատվիրանները պատահականություն չեն, թեև դրանք տրվել են որոշ ժամանակաշրջանում, բայց բոլոր ժամանակաշրջանների մարդկանց համար են և ուղի են հարթում դեպի հավիտենական երանելի կյանք: Իսկ այն հարցին, թե ինչու է Աստված հատկապես այս պատվիրանները տվել մարդկանց, գոյություն ունի միակ պատասխան․ քանի որ Աստված այդպիսին է և տվել է պատվիրանները, որ դրանք իրագործողը նմանվի Իրեն և աստվածանա:

 

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը

 

11.02.23
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․