Հնազանդության մասին

Հայր Մովսեսն ասաց մի եղբոր. «Ե՛կ հնազանդություն ստանանք, որովհետև նրանից է ծնվում խոնարհություն, համբերություն, երկայնամտություն, եղբայրասիրություն և սեր, և սրանք են մեր հոգու վահանները»: Եվ դարձյալ ասաց. «Ե՛կ, ո՜վ եղբայր, դեպի ճշմարիտ հնազանդությունը, որի մեջ են խոնարհությունը և զորությունը, ուրախությունը և համբերությունը, եղբայրասիրությունը, ողջախոհությունը, զղջումը և սերը, քանզի ով բարի և հաստատուն հնազանդություն ունի, նա կատարում է Աստծո բոլոր պատվիրանները»: Դարձյալ ասաց. «Կրոնավորը, ով հաճախ է պահում և աղոթում, սակայն հնազանդ չէ իր ծերին, նա ոչ մի առաքինություն չունի և ամենևին չգիտե, թե ինչ է կրոնավորությունը կամ առաքինությունը»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016