19 Մարտ, Գշ, Մեծ պահքի ԼԷ օր

Գրքեր
Հարց 30 – Եթե կարելի է, ավելի ընդարձակ մեկնիր այս խոսքը (հարց 29), որ ամեն ինչ պարզ լինի:

Պատասխան – Ահա այսպես ընդարձակ են մեկնում Կալինոսը, Հերոնիմոսը, Օգոստինոսը և Լիբանոսը: Հիսուս, հարությունից հետո հայտնված ժամանակ, ճշմարտապես կերավ, սակայն ոչ թե մեզ պես կերակրի կարիք ունենալով, այլ կարողությամբ, ինչպես ասում է Օգոստինոսը: Հրեշտակները, երբ մարմնավոր ձևով են երևում, ճշմարտապես չեն ուտում, այլ արտաքուստ այդպես են ձևացնում, քանզի ուտելը կենսական գործողություն է, որով հոգին գործի է դնում մարմնեղեն այն գործարանները, որոնք իրենից են տեսակավորված, այսինքն՝ հոգևորված, բերանից ստամոքս է ուղարկում այնպիսի ուտելիք, որ այնտեղ հալում և մարսվում է, իսկ հետո կաթի պես բան է դառնում՝ փոխարկվելով արյան, որով սնվում են մարմնի անդամները: Հրեշտակն իր մարմնանալով տեսակավորված չի համարվում, այլ մոտավորապես այդպիսին է լինում: Ուստի նրա խոսելը, շարժվելը, ուտելը կենսական գործողություններ չեն, այլ լոկ արտաքին երևույթներ:

Տոբիթի հրեշտակը կերակուր էր վերցնում բերանը, կուլ էր տալիս, և կերակուրը գնում էր ստամոքսի մեջ: Բայց քանի որ բերանը, խռչափողը և ստամոքսը տեսակավորված չէին այդ հրեշտակից, դրա համար էլ ճշմարիտ բերան, խռչափող և ստամոքս չէին: Նույնպես և ուտելը ճշմարիտ չէր, այլ լոկ շարժում կամ երևույթ, որով այն երևութապես կերակուրը մանրում էր բերանում և ապա ցրում օդի մեջ ու աներևութացնում:

Բայց Քրիստոս, հարությունից հետո, ճշմարիտ կենսական գործողությամբ՝ մարդկային եղանակով էր ծամում կերակուրը: Այն այնպես էր իջնում ստամոքսի մեջ, որ կարող էր փոխվել արյան և սննդի, եթե սննդի կարիք զգար: Բայց սննդի կարիք չունենալով և փառավորյալ մարմնի թափանցության ձիրք ունենալով՝ հոգին անտեսանելի կերպով այն ցրում էր օդում:

Եթե լավ չհասկացար այս ասածներս, որովհետև երկար ստացվեցին, օրինակ բերեմ Օգոստինոսից, որով ավելի հստակ կիմանաս և շատ լավ կհասկանաս, թե Քրիստոս, հարությունից հետո, ինչպես էր ուտում, և ինչպիսին է մեր ուտելը:

Ջուրը և՛ արեգակն է խմում, և՛ ծարաված երկիրը, սակայն տարբեր եղանակներով: Արեգակը կարողությամբ է ցամաքեցնում ջուրը, այլ ոչ թե ջրի կարիք ունենալով: Բայց ծարավ երկիրը կարիքից ելնելով է խմում, որ զովանա:

Ծարավ երկիրը խմում է ջուրը և իր երակներին է բաժին հանում: Արեգակը ջերմ ճառագայթներով ջուրն է քաշում, բայց դրանից իրեն օգուտ չկա, քանզի ջրի կարիք չունի: Ուստի գոլորշի է դարձնում ու անհետացնում: Տե՛ս «Տեսություն Նոր Կտակարանաց», հատոր Բ:

ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․