Դրամը

Մի կոշկակար բարձրաբերձ ժայռից նայում է ալեկոծ ծովի ալիքներին ու մեծ բաղձանքով ասում.

- Տեսնես Աստված ինձ էլ շատ դրամ կտա, որպեսզի այլևս հին կոշիկներ չկարկատեմ ապրուստ վաստակելու համար:

Եթե իմ այս խնդրանքն իրագործի, խոստանում եմ կկատարեմ այն ամենը, ինչ Աստված կամենա:

Որոշ ժամանակ անց մի մեծ պարկ շալակած Հիսուս մոտենում է նրան և ասում.

- Ահա բերել եմ այն, ինչ խնդրել ես:

Պարկը դնում է գետնին, և կոշկակարը տեսնում է պարկով լի փայլփլուն ոսկեդրամներն ու անչափ ուրախանում և երախտագիտությամբ ասում.

- Տե՛ր իմ, պատրաստ եմ կատարելու քո կամքը, դու միայն ասա, և ես իսկույն կիրագործեմ այն:

Հիսուս պատասխանում է.

- Քեզ մի փոքրիկ խնդրանք ունեմ...

Կոշկակարը ժպտալով ասում է.

- Միայն այդքա՞նը: Պատրաստ եմ անձնվիրաբար ավելի մեծ պատգամ կատարել:

Հիսուս կրկին ասում է.

- Մի փոքրիկ խնդրանք ունեմ: Վերցրու այս պարկով լի դրամներն ու այս ժայռից նետիր դեպի ծովը:

Կոշկակարն անակնկալի է գալիս, տխրում, սկզբում պատասխան չի գտնում ասելու, այնուհետև վարանելով և շվարած ասում.

- Բայց ինչպե՞ս... ամբո՞ղջը...

Հիսուսը պատասխանում է.

- Ինչո՞ւ ես տխրում: Դու ավելի շատ ուրախացար, որ վերջապես այս ոսկեդրամները ստացար, այլ ոչ թե նրա համար, որ ինձ տեսար: Իսկ այժմ տխրում ես, որ դրանցից պիտի բաժանվես, բայց չէ՞ որ ես քո կողքին եմ` Տերն ամենայնի` երկնքի ու երկրի...

Աստված կամենում է, որպեսզի մենք կախվածության մեջ չլինենք երկրավոր արժեքներից, այլ ազատ լինենք` ունենալով Իր ներկայությունն ու խոսքը մեր սրտերում:

 

Հովհաննես Մանուկյան