Երկու երեխա՝ Սուտն ու Կեղծիքը

Մի երիտասարդ որոշեց ժուժկալ կյանքով ապրել: Մի անգամ, ամաչելով իր սկզբունքների մասին բացահայտ խոսելուց, ծիծաղելի իրավիճակում հայտնվեց: Այն հարցին, թե ամուսնացած է արդյոք, մի քիչ ստելու գայթակղությանը ենթարկվեց՝ կարծելով, թե հարցերը դրանով կսահմանափակվեն.

- Այո, ամուսնացած եմ:

- Իսկ ի՞նչ է Ձեր կնոջ անունը,- շարունակեցին հարցնել:

Երիտասարդը կրկին ստիպված եղավ ստել:

- Իսկ երեխաներ ունե՞ք,- հետևեց հաջորդ հարցը:

Եվ քանի որ երիտասարդն սկսել էր խաբել, ապա ոչ մի կերպ չէր կարողանում կանգ առնել.

- Ունեմ:

- Քանի՞սը:

- Դե, երկուսը,- պատասխանեց անվճռականորեն:

- Իսկ նրանց անուններն ի՞նչ են:

Երիտասարդին թվաց, թե զրուցակիցների հարցերին վերջ չկա: Այլևս չդիմանալով՝ պատասխանեց.

- Մի երեխայի անունը Սուտ է, մյուսինը՝ Կեղծիք:

«Ով ասում է, թէ՝ ճանաչեցի նրան, բայց նրա պատվիրանները չի պահում, սուտ է, և նրա մեջ ճշմարտություն չկա» (Ա Հովհ. 2:4)

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի