Մի քաղաքում այսպիսի սովորույթ կար՝ քաղաքի բնակիչներն իրենց համար արքա էին ընտրում այնպիսի մարդու, որը ո՛չ նրանց քաղաքի սովորույթներին էր ծանոթ, ո՛չ՝ օրենքներին: Ընտրված արքան, ոչինչ չիմանալով, բնականաբար, միայն սին հաճույքների և անգործության էր տրվում: Մեկ տարի անց նրան գահընկեց էին անում և աքսորում անմարդաբնակ կղզի, որտեղ նա պետք է տարատեսակ զրկանքներ և չքավորություն կրեր:
Այդ կերպ մի անգամ քաղաքն իր համար մի իմաստուն մարդու ընտրեց որպես թագավոր, որը սկսեց քաղաքի գործերով զբաղվել և իր խորհրդականից իմացավ իրեն սպասվող ճակատագրի մասին: Իմանալով անխուսափելի ազատազրկման մասին, արքան իր ողջ հարստությունն ուղարկեց աքսորավայր նախքան իրեն կուղարկեին այնտեղ:
Այդպիսով նա նախապես հոգաց իր մասին և այնտեղ էլ անհոգ ապրեց:
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի