Կյանքի տարրան

Ուսանողներն արդեն զբաղեցրել էին լսարանն ու դասախոսության սկզբին էին սպասում: Ահա հայտնվեց դասախոսն ու սեղանին մի մեծ, ապակե տարրա դրեց, որ զարմացրեց շատերին:

- Այսօր կուզենայի կյանքի մասին խոսել ձեզ հետ: Ի՞նչ կարող եք ասել այս տարրայի մասին:

- Դե՜, այն դատարկ է,- ասաց ինչ-որ մեկը:

- Միանգամայն ճիշտ է,- հաստատեց դասախոսն, այնուհետև սեղանի դարակից մեծ քարերով լի մի պարկ հանեց ու սկսեց դրանք տարրայի մեջ դասավորել այնքան, մինչև բերանին հասավ,- Իսկ այժմ ի՞նչ կասեք տարրայի մասին:

- Դե՜, այն արդեն լի է,- ասաց ուսանողներից մեկը:

Դասախոսը կրկին մի պարկ հանեց, այս անգամ ոլոռով լի ու սկսեց լցնել տարրայի մեջ: Ոլոռը լցրեց քարերի միջև մնացած տարածությունը:

- Իսկ ա՞յժմ:

- Այժմ այն լի է,- սկսեցին կրկնվել ուսանողները:

Այդ ժամանակ դասախոսը ավազով պարկը հանեց ու սկսեց լցնել տարրայի մեջ և որոշ ժամանակ անց դրանում այլևս ազատ տեղ չմնաց:

- Ահա՛, այժմ տարրան հաստատ լի է,- աղմկեցին ուսանողները:

Դասախոսը, խորամանկորեն ժպտալով, երկու շիշ գարեջուր հանեց ու լցրեց տարրայի մեջ:

- Ահա՛, տարրան այժմ լի է,- ասաց նա,- Հիմա կբացատրեմ, թե ինչ տեղի ունեցավ: Տարրան մեր կյանքն է, քարերը մեր կյանքի ամենակարևոր բաներն են՝ մեր ընտանիքը, երեխաները, սիրելիները, այն ամենն, ինչ մեզ համար հսկայական նշանակություն ունի: Ոլոռը մեզ համար ոչ այնքան մեծ նշանակություն ունեցող բաներն են: Դա կարող է լինել թանկարժեք հագուստ կամ մեքենա և այլն: Իսկ ավազը մեր կյանքի այն մանր ու ոչ նշանակալի բաներն են, այն մանր խնդիրները, որոնք ուղեկցում են մեզ ողջ կյանքի ընթացքում: Եվ ահա, եթե ես նախ ավազը լցնեի տարրայի մեջ, ապա արդեն անհնար կլիներ ո՛չ քարերը, ո՛չ ոլոռն այնտեղ տեղավորել: Այդ պատճառով էլ երբեք թույլ մի տվեք, որպեսզի տարաբնույթ մանրուքները ձեր կյանքը լցնեն՝ ձեր աչքերը փակելով ավելի կարևոր բաների վրա: Վերջ, դասախոսությունս ավարտեցի:

- Պրոֆեսոր,- հարցրեց ուսանողներից մեկը,- իսկ գարեջրի շշերն ի՞նչ են նշանակում:

Պրոֆեսորը կրկին խորամանկորեն ժպտաց.

- Նշանակում են, որ չնայած բոլոր խնդիրներին, միշտ էլ լիցքաթափվելու ու մի քանի շիշ գարեջուր խմելու ժամանակ կա:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի