25 Նոյեմբեր, Բշ
Մի մտավորական խորասուզված իր կիսախավար սենյակում, ուր շուրջբոլորը գրքեր են ու մեծաքանակ թղթեր, հերթական ստեղծագործությունն է գրում:
Ներս է մտնում Աստծո հրեշտակը, և ոգևորված մտավորականը հիացմունքով ասում է.
-Վերջապես Աստված նկատեց իմ տքնաջան բարի գործը և իր հրեշտակին ուղարկեց: Արդեն հինգ հազար էջ գրել եմ, որտեղ ամփոփված է և´ բանաստեղծություն, և´ պոեմ, և´ պատմվածք, և´ վեպ ու նովել: Եկե՞լ ես այդ գրքերը տանելու և Աստծուն ու բյուրավոր հրեշտակներին ցույց տալու:
Հրեշտակը լռելյայն մոտենում է ու փոշոտված թղթերի միջից հանում է մի էջ, ուր ընդամենը գրված է լինում` արդ մնում են հավատ, հույս, սեր. սրանք` երեքը և սրանցից մեծագույնը սերն է:
-Եկել եմ քո կողմից գրառված առաքյալի այս խոսքերը տանելու, կրկնօրինակելու ու մարդկանց բաժանելու, որովհետև Աստծուն մարդկանց փրկությունն է հետաքրքրում, այլ ոչ թե քո անձնական վաստակն ու փառքը...
Կարող ես հազարավոր էջեր գրել ու տպագրել, բայց հնարավոր է` դրանք Աստծուն չհետաքրքրեն ու պետք չլինեն, բայց կարող ես մեկ էջ գրել և հավերժությունը կերտող Աստծուն հնարավոր է այն մշտապես պետք լինի...
Ավետարանն ասում է` ինչ արժեք ունի, եթե ամբողջ աշխարհը շահես, բայց քո անձը կորցնես (Մատթ. 16.26)
Հովհաննես Մանուկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի