Մի վանական հայտնվում է հանդերձյալ աշխարհում և զարմանում.
-Ես մշտապես ձգտեցի արդար կյանքով ապրել, ճգնեցի, գիշերները չքնեցի, աղոթեցի, զանազան սխրանքների միջով անցա, բայց հրեշտակներն իմ կողքով անցան ու ինձանից առաջ դրախտ տարան մեր վանքի այգեպանին, որը վանքի այգին մշակելուց բացի ուրիշ բան չէր անում: Աստծո հրեշտակը մոտենում է այս վանականին ու ասում.
-Այն այգեպանը շարունակ խոնարհություն էր սովորում և Աստծուց փրկություն հայցում: Իսկ դու նույնիսկ հանդերձյալում անդադար քո արդարությունից ես խոսում ու սխրանքներովդ պարծենում…
«Ով իր անձը բարձրացնում է, կխոնարհվի. և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրանա» (Մատթ. 23.12):
Հովհաննես մանուկյան