Սաղմոս ՃԽԵ

1. Ալելուիա՝ Անգեոսի և Զաքարիայի:

Յոթանասունից թարգմանության մեջ այսպես չէ դրված և ոչ էլ իրականում Անգեոսի և Զաքարիայինն է, այլ բոլորի օրհնությունն է Աստծուն, և խրատ՝ ուղղված մարդկային ամբողջ ազգին, ինչպես նաև մարգարեություն է Տիրոջ տնօրինության մասին:

2. Օրհնեա՛ անձն իմ զՏէր, օրհնեցից զՏէր ի կեանս իմ, սաղմոս ասացից Աստուծոյ իմոյ մինչեւ եմ ես:

Օրհնի՛ր Տիրոջը, հոգիդ իմ, պիտի Տիրոջն օրհնեմ իմ կյանքում, սաղմոս պիտի երգեմ իմ Աստծուն, քանի կամ:

Օրհնի՛ր, քանի որ քեզ ստեղծեց իր պատկերով՝ բանական և անմահ: Պիտի օրհնեմ, քանի դեռ այս մարմնի մեջ եմ, պետք չէ դանդաղել: Այս սաղմոսը կապելով նախորդ սաղմոսի վերջին՝ օրհնությանը օրհնություն կցելով, ցույց է տալիս օգուտն ու արժանին:

3. Մի՛ յուսայք յիշխանս՝ յորդիս մարդկան, զի ոչ գոյ փրկութիւն ի նոցա:

Հույս մի՛ դրեք իշխանների՝ մարդկանց որդիների վրա, որովհետև նրանցից փրկություն չկա:

Քանի որ մշտապես չեն կարող իշխաններ լինել և ոչ էլ որդիների, թեկուզ լինեն հարուստ, արվեստագետ, բժիշկ կամ որևէ այլ մասնագետ: Նայի՛ր [մարդկային] բնությանը և մի՛ վստահիր, քանի որ մարդու որդի է: Որովհետև նրանցից փրկություն չկա, քանզի կա՛մ չեն ցանկանում, կա՛մ չեն կարող, այլ՝ [հույսդ դիր] Աստծու վրա, ում կողմից ստեղծվեցինք, և նա է փրկությունը:

4. Ելցէ հոգի ի նոցանէ ՝ և դարձցին անդրէն ի հող, և յայնմ աւուր կորիցեն ամենայն խորհուրդք նոցա:

Երբ դուրս գա նրանց հոգին, նրանք կրկին հող կդառնան, և նույն օրը նրանց բոլոր խորհուրդները կանհետանան:

Թեև բարի միտք ունեն և իրավունքի ու արդարության պաշտպաններ են, սակայն տարվելու են մահվան կողմից, դառնան հող, [և իրենց հետ նաև այն ամենը, ինչ] մտածեցին քո մասին կամ խոսեցին, ինչպես մեծահարուստն էր, որի [գործերն] այնտեղ պտուղներ տվեցին, և լսեց՝ «անմիտ» (Ղուկ. 8:20), որովհետև մտածում էր քանդել և [ավելի մեծը] կառուցել:

5. Երանի՜ ազգի, որում Տէր Աստուած Յակոբայ օգնական է նմա, և յոյս նորա ի Տէր Աստուած է:

Երանի՜ նրան, ում օգնականը Հակոբի Տեր աստվածն է, և ում հույսը Տեր Աստծու վրա է:

Նրա վրա հույսդ դիր, ով քեզ Հակոբի պես երանելի է դարձնում, և տե՛ս անունը, որովհետև Տեր է կյանքի ու մահվան, և Աստված է բարի ու բարերար:

6. Որ արար զերկինս և զերկիր, զծով և զամենայն որ է ի նոսա:

Նա, որ ստեղծեց երկինքն ու երկիրը, ծովն ու դրանց մեջ եղած ամեն ինչ:

Երկինքը, որտեղ հրեշտակներն են և անտեսանելիները, երկիրը, որ մայր է և գերեզման, ծովը, որը փոխվելու է հրի և այն ամենն, ինչ նրա մեջ են: Տե՛ս նաև այն, որտեղ անմահներն են բնակվում, դրա մասին մտածենք, քանի որ այնտեղ ենք գնալու: Եվ որպեսզի որևէ մեկը չասի՝ ի՞նչ է դա, ասում է.

7. Ո պահէ զճշմարտութիւն յաւիտեան. և առնէ իրաւունս զրկելոց:

Նա, որ հավիտյան պահպանում է ճշմարտությունը, և զրկյալներին արդարություն շնորհում:

Այն, ինչ խոստացավ նրան, պահեց խոսքը և կատարեց, և այն, ինչ ավետարանեց հասարակ բնությանս, հավիտյան պահելու է մինչև կատարվեն բոլոր գրվածքները: Եվ զրկյալներին արդարություն շնորհում՝ անմահ կյանքով ու դրախտով:

Տայ հաց քաղցելոց. և արձակէ զկապեալս Տէր:

Տերը հաց է տալիս քաղցածներին և արձակում բանտարկյալներին:

Ինչպես հինգ և յոթ նկանակները, որ օրհնեց և տվեց, նաև մեծ [հացը]՝ երկնքից իջած: Եվ Տերը արձակում է բանտարկյալներին, ինչպես կորացած կնոջը, ինչպես հոգիները դժոխքից և այլն:

8. Տէր բանայ զաչս կուրաց. և կանգնէ զգլորեալս Տէր:

Տերը բացում է կույրերի աչքերը, Տերը ոտքի է կանգնեցնում գլորվածներին:

Ինչպես ի ծնե կույրին, և նրանց, ովքեր ճանապարհին էին նստում, և բոլոր հեթանոսների հոգու աչքերը բացեց և կուռքերով կապվածներին՝ արձակեց: Տերը ոտքի է կանգնեցնում գլորվածներին. տաճարին մոտեցան կույրերը, կաղերը և անդամալույծները, որոնք գայթակղվելով՝ գլորվել էին:

Տէր սիրէ զարդարս:

Սիրում է Տերն արդարներին:

9. Տէր պահէ զպանդուխտս. զորբս և զայրիս ընդունի Տէր, և զճանապարհս ամբարշտաց կորուսանէ:

Տերը պահպանում է պանդուխտներին, Տերն ընդունում է որբերին ու այրիներին, և կործանում ճանապարհներն ամբարիշտների:

Տերը սիրում է արդարներին, ինչպես Նոյին: Տերը պահպանում է պանդուխտներին, ինչպես Աբրահամին, Հակոբին: Նաև երբ պանդխտությունն առաքինությունից է (այսինքն՝ այս աշխարհում է պանդուխտ), խնամում է և երկայնամիտ լինում: Տերն ընդունում է որբերին և այրիներին՝ Հորից [որբ] մնացած, որդիության համար անարժան դարձած, որոնց համարձակություն տվեց՝ կանչելու, իսկ այրի ասելով նկատի ունի հոգուն՝ այրի մնացած սուրբ Փեսայից, որոնց [մոտ] գալով ցույց տվեց իրեն, և առաքյալների միջոցով պատվիրեց խոսել իր հետ ինչպես մի սուրբ կույս՝ մեր հոգիները [պատրաստելով] նրա ընդունելությանը: Եվ կործանում ճանապարհներն ամբարիշտների. ոչ թե կործանում է ամբարիշտ մարդկանց, այլ՝ ամբարշտության ճանապարհը և դևերի ճանապարհը, որպեսզի մարդիկ, եթե ցանկանան, գան իր մոտ, որ կյանքի ճանապարհն է:

10. Թագաւորեսցէ Տէր յաւիտեան, Աստուած քո, Սիովն, ազգէ մինչև յազգ:

Հավետ պիտի թագավորի Տերը, քո Աստվածը, Սիո՛ն, սերնդից սերունդ:

Ինչպես որ Գաբրիելն ասաց. «Նա կթագավորի Հակոբի տան վրա» (Ղուկ. 1:32), Դանիելին էլ ասվեց: Քո Աստվածն է, Սիոն, այսինքն՝ սուրբ եկեղեցին, սերնդից սերունդ հաջորդում են միմյանց, բայց Թագավորը կա և մնում է հավիտյան:

 

 

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը

 

31.08.20
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․