Սաղմոս ԺԲ

Ի կատարած Սաղմոս Դավթի, երբ մեղանչելուց հետո ապաշխարեց և ասաց այս Սաղմոսը

1. Մինչև յե՞րբ, Տէր, մոռանաս զիս իսպառ. մինչև յե՞րբ դարձուցանես զերեսս քո յինէն:

Մինչև ե՞րբ, Տեր, պիտի մոռանաս ինձ իսպառ, մինչև ե՞րբ պիտի շրջես երեսդ ինձնից:

Պաղատում է, որպեսզի հեթանոսները դարձի գան: Ոչ թե մեղադրելով է ասում, այլ խղճմտանքն է հայտնում, ինչն իրեն հանգիստ չի տալիս:

2. Մինչև  յե՞րբ դնեմ զխորհուրդս յանձն իմ. և  ցաւք սրտի իմոյ զաւուրս:

Մինչեւ ե՞րբ խռովք ունենամ իմ հոգում և ամենօրյա ցավ՝ իմ սրտում:

Մտածում է, թե Աստված արդյո՞ք հաշտվել է իր հետ և նորից ինքն իրեն դատողություններ է անեմ: Ամենօրյա ցավ՝ իմ սրտում. ամեն օր ասելով սահման չի դնում, սարսափելով, թե մեղքերի մեջ էլ կմեռնի:

3. Մինչև ցե՞րբ բարձրանայ թշնամին ի վերայ իմ. նայեա՛ և լո՛ւր ինձ, Տէր Աստուած իմ:

Մինչև ե՞րբ թշնամին պիտի բռնանա ինձ վրա: Նայի՛ր և լսի՛ր ինձ, Տե՛ր իմ Աստուած:

Քանզի երբ մենք խոնարհվում ենք մեղքերի առաջ, ապա թշնամին բարձրանում է մեզ վրա: Դարձյալ, առաջին արդարները սգում էին իրենց անձերի վրա Դրախտից վտարվելու պատճառով: Ենովքը՝ երեք հարյուր վաթսունհինգ տարի, մինչև փոխվեց այնտեղ: Նոյն էլ հինգ հարյուր տարի կուսություն պահեց՝ աչքի առջև մահն ունենալով, մինչև լսեց [Աստծուց], թե ինչ է սպասվում իրեն: Այդ [Դրախտն] էին փնտրում Աբրահամը, Իսահակն ու Հակոբը և նույնիսկ Մովսեսն էր այն փնտրում, այլ ոչ թե Ավետյաց երկիրը: Նույն ցանկությունն ուներ նաև Դավիթը, ասելով՝ մինչև ե՞րբ: Նայի՛ր և լսի՛ր, այսինքն՝ նայելդ բավական է, որպեսզի հագեցնես իմ ծարավը:

4. Լո՛յս տուր Տէր աչաց իմոց,

Լո՛ւյս տուր, Տեր, իմ աչքերին,

Մտքով տեսնել այն ցանկալին, ինչի մասին ասաց. «Ես եմ աշխարհի լույսը» (Հովհ. 8:12):

զի մի՛ երբէք ննջեցից ի մահ:

որ երբեք մահվան քուն չմտնեմ:

Հավիտենական մահվան մասին է խոսքը՝ անմահական կերակուր ցանկանալով: Նաև մահվան քուն ասելով նկատի ունի մեղքերի հեշտության մեջ քնելը և անհավատության պատճառով բորբոքված հրի իրողությունը մոռացության մատնելը:

5. Մի՛ ասասցէ թշնամին՝ թէ յաղթեցի նմա. կամ նեղիչք իմ ցնծասցեն, թէ ես սասանեցայց:

Թշնամիս թող չասի, թե՝ հաղթեցի նրան, կամ հալածիչներս ցնծան, եթե սասանվեմ:

Երբ մեղքերի մեջ առանց զղջալու մեռնում ենք, հաղթում է թշնամին: Կամ հալածիչներս ցնծան. ինչպես նախաստեղծի վրա ցնծացին, երբ սասանվեց նրա անմահ կյանքը:

6. Ես յողորմութիւնս քո Տէր յուսացայ, ցնծացաւ սիրտ իմ ի փրկութեան քում. օրհնեցից զՏէր՝ զբարերարդ իմ:

Ես ողորմությանդ վրա հույս դրի, Տե՛ր, սիրտս հրճվեց քո փրկագործությամբ. կօրհներգեմ քեզ, Տե՛ր, բարերա՛րդ իմ:

Թեև ամաչում եմ քո արդար ատյանից, սակայն հույսս միայն քո ողորմության վրա եմ դրել: Սիրտս հրճվեց. երբ հրեշտակն ասաց, թե՝ «Նա պիտի փրկի իր ժողովրդին՝ իր մեղքերից» (Մատթ. 1:21): Կօրհներգեմ քեզ. քո այն անբավ բարերարության համար, որ իմ հանդեպ ցույց ես տալիս, պարտավոր եմ օրհներգել քեզ, գոհություն և երկրպագություն մատուցել:

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը