Բեռը

Երկու պանդուխտ, որ երջանկություն էին փնտրում, մի դղյակի մոտ հանդիպում են Աստծո հրեշտակին: Ուրախանում են, որ վերջապես գտան այդպիսի հրաշալի էակի, ով իրենց կօգնի կյանքում հաջողություն հասնելու:

Հրեշտակը նրանց ցույց է տալիս երկու մեծ պարկեր և ասում.

-Երկնավոր Հայրը խնդրել է, որ այս երկու ծանր պարկերը վերցնեք և վերադառնաք ձեր տները:

Պանդուխտներից մեկը դժգոհելով հեռանում է.

-Ես էլ մտածում էի, թե ահա գտել էլ մեկին, ով կօգնի ինձ կյանքը վայելել, բայց սա մի մեծ բեռ է տալիս ու ասում շալակիր ու տար…

Մյուս մարդը լռելյայն վերցնում է ծանր պարկն ու տխուր հեռանում:

Հրեշտակն ասում է.

-Բայց դու չհարցրեցիր, թե պարկի մեջ ի՞նչ կա:

Պանդուխտը ուսից ցած է դնում պարկը, բացում և զարմացած ժպտում, քանի որ պարկն ամբողջությամբ լցված էր թանկարժեք իրերով ու ոսկեդրամներով:

Աստված գիտի իր տված արժեքի գինը և կամենում է, որ մարդն էլ հասկանա այդ արժեքի գինն ու իրապես արժևորի: Իսկ բեռը կարող է լինել և դժվարություն, և այլ խնդիրներ, որոնք ի վերջո մարդու օգուտի համար են…

Հովհաննես Մանուկյան