Պատասխան – Մարտիրոսները և նահատակները սեփական կամքով չէին տնօրինում իրենց վախենալն ու չվախենալը, այլ Աստծուց օգնություն էր հասնում նրանց տկարությանը, որպեսզի բնական երկյուղը չտիրի իրենց և չզրկվեն մարտիրոսությունից: Սակայն Հիսուս անհամեմատ հզորագույնը եղավ բոլոր մարտիրոսների, քանզի ցույց տվեց, որ այն երկյուղը կախված էր Իր կամքից: Այսինքն՝ վախենալը կամ չվախենալն Իր իշխանության ներքո էր: Քրիստոս երկյուղ ունեցավ, բայց այդ երկյուղի պատճառով պարտեզից չփախավ, այլ արիաբար այնտեղ մնաց՝ մատնիչի ճանապարհին նայելով:
Քրիստոս Աստված էր և ստուգաբար պետք է աներկյուղ գտնվեր տանջանքների հանդեպ: Կարող էր և չտարակուսել, թե Իր ամենակարող զորությամբ կվարվի և տանջանքների ցավն ու կսկիծը չի զգա: Սակայն մտաբերելով Իր նախընթաց խոր տրտմությունն ու երկյուղը, հաստատապես իմացվում է, որ Նա կատարյալ մարդ էր և մեր փրկության համար էր այն չարչարանքն ապրում:
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի