Հայր Եսայիասն ասաց. «Կարճամտությունն ու մտքում ընկերոջն ատելը չեն թողնում տեսնելու Աստծո լույսը, սակայն խնդրե՛նք Աստծուն, որ մեզ ողբ տա, որպեսզի մեր մեղքերը լացենք և որպեսզի շտապենք փախչել մարդկանցից, և համարձակություն չունենանք աշխարհականների մոտ, ունայն խոսքեր չխոսենք, որպեսզի մեր մտքերը մթագնելով չհեռանան աստվածճանաչողությունից, որովհետև անհնար է, որ նրանք, ովքեր խոսում կամ լսում են աշխարհիկ կենցաղային խոսքեր, համարձակություն ունենան Աստծո առաջ: Իսկ նա, ով ասում է. «Ես չեմ վնասվի երկրավոր բաներ լսելուց և տեսնելուց», նման է կույրի, որ եթե մերձենա էլ վառված ճրագին, նրա լույսը չի կարող տեսնել: Այդ հայտնի է նաև արեգակից, որը ծագելիս լուսավորում է ողջ երկիրը, սակայն փոքրիկ ամպից ծածկվում է նրա լույսն ու ջերմությունը»: Դարձյալ ասաց. «Շտապի՛ր փախչել այս երեք ախտերից, որոնք խորտակում են հոգին. դրանք են` արծաթասիրություն, պատվասիրություն և որկրամոլություն, որոնք եթե հաղթեն անձին, այլևս թույլ չեն տա ուղղվել»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016