Բամբասողների մասին

Մի կրոնավոր կար` զգեստով և ոչ թե վարքով, անունով և ոչ թե  արդյունավորությամբ, որն մեծապես սովոր էր ամեն տեսակի բամբասանքների: Երբ մահանալու ժամանակը մոտեցավ, նրան հորդորում էին, որ իր հոգու փրկության համար խոստովանի եւ փութաջանություն դրսևորի: Նա էլ պատասխանեց, թե՝

- Դա չե՛մ անի:

-Ինչո՞ւ,-  հարցրին նրան:

Ասաց.

- Չեմ կարող:

Եվ երբ այլեզան խոսքերով նրան հորդորում էին, որ գոնե վերջին շնչում ամբողջ ուժով և կատարյալ հույսով Աստծո ողորմությանը դիմի, Փրկչի մարդասիրությունը խնդրի, նա, հանեց լեզուն, մատով հարվածելով նրան` ասաց.

- Ինձ դատապարտեց ամենաչար այս լեզուն:

Այս խոսքերի վրա լեզուն այնքան մեծացավ, որ այլևս բերանում չէր տեղավորվում:

Եվ այս կերպ մեռնելով` բոլոր բամբասողներին կորստյան օրինակ ցույց տվեց:

Հայելի վարուց