Հաղթական եկեղեցին սիրո հաղորդակցության մեջ է զինվորյալ եկեղեցու հետ
Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին Քրիստոսի յոթանասուներկու աշակերտներից սբ. Անանիայի հիշատակությունն այս տարի տոնախմբեց հոկտեմբերի 14-ին: Եկեղեցական կարգի համաձայն՝ օրը փոխվում է Երեկոյան ժամերգությունից հետո և հոկտեմբերի 13-ի երեկոյան՝ ժամը 19-ին, Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցուն կից Ս. Անանիայի մատուռ-դամբարանում, ԱՀԹ առաջնորդական փոխանորդ Գերաշնորհ Տ. Նավասարդ արք. Կճոյանի օրհնությամբ, երեկոյան Սուրբ Պատարագ մատուցվեց: Պատարագչի՝ Տեր Վահան քահանա Առաքելյանի հետ միասին ուխտավորներն արարողության ընթացքում սբ. Անանիայի շիրիմի առջև միասնական աղոթք բարձրացրին առ Տեր՝ սրբի բարեխոսությունը հայցելով:
Ուխտի օրհնաբեր օրն իր շարունակությունն ունեցավ, երբ վաղ առավոտյան, Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի օրհնությամբ, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի գանձատնից Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցի բերվեց սբ. Անանիայի մասնատուփ-աջը (17 դար): Հանդիսավոր թափորը Փարպեցի փողոցից, եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանի գլխավորությամբ և Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր դասի, համայնքի անդամների ու բազմաթիվ ուխտավորների մասնակցությամբ, առաքյալի մասնատուփ-աջը բերելու հատուկ արարողակարգով, իր խոնարհումը բերեց սբ. Անանիայի մասունքներին՝ եկեղեցուն կից մատուռ-դամբարանում: Այնուհետև եկեղեցում շարունակվեց արարողակարգը: Ներկաներն ունկնդրեցին սրբի մասին պատմող ավետարանական ընթերցումները և մասնակից եղան ուխտի Սուրբ Պատարագին: Դարեր շարունակ Քրիստոսով հաղթանակ տարած սրբերը՝ հաղթական եկեղեցին, սիրո հաղորդակցության մեջ է զինվորյալ եկեղեցու հետ, և այդ հաղորդակցությունը արտահայտվում է աղոթքով, որի պսակը Սուրբ Պատարագն է: Պատարագիչը՝ Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Հուսիկ քահանա Դոխոլյանը, քարոզին անդրադարձավ սբ. Անանիայի վարքին և նրանից բխող կարևոր դասերից մեկին՝ քրիստոնյայի առաքելությանը, որն է՝ Տիրոջով լուսավորվելու, այդ լույսը պահելու և տարածելու:
Արդեն տասներկուերորդ տարին է, որ առաքյալի հիշատակության օրը մեծ թվով ուխտավորներ, ուխտի Սուրբ Պատարագին մասնակցելով, հաղորդակից են լինում սբ. Անանիայի մասնատուփ-աջի զորությանը և իրենց խոնարհումը բերում սբ. Անանիայի մասունքներին՝ եկեղեցուն կից մատուռ-դամբարանում:
Սրբերի մասունքների հանդեպ քրիստոնյայի ակնածալից հայացքն իր մեջ արթնացնում է ոչ միայն մեղավորության և զղջման գիտակցություն, այլ ոգեշնչում ու մղում է առաքինության և բարեպաշտության: Նայելով սուրբ մասունքներին՝ քրիստոնյան վառ պատկերացնում է Տիրոջ մեջ հանգչող սրբերի կատարելությունը, սխրանքներն ու ջանքերը՝ միևնույն ժամանակ տեսնելով նաև իր մեղավոր ցանկություններն ու հակումները: Նա կարծես տեսնում ու լսում է սրբին, որ հանդիմանում, խրատում ու աղաչում է իրեն շտկել իր հոգևոր կյանքը, թողնել մեղքերը և առաջանալ առաքինության սխրանքներում: Ս. Հովհան Ոսկեբերանն, այս իրողությունը հաստատելով, ասել է. «Իսկապես, Աստված մեզ տվել է սրբերի մասունքները, որպեսզի առաջնորդի մեզ նման եռանդի և հուսալի ապաստան տա՝ չարից պաշտպանվելու»։
Կարինե Սուգիկյան