25 Նոյեմբեր, Բշ
Հնձվորը վերցնում է իր գերանդին և անտառի միջով քայլում դեպի հանդը, որպեսզի հասունացած ցորենը հնձի: Անցնելով անտառով սայթաքում և ընկնում է ճահիճը: Մի կերպ դուրս գալով այդտեղից հայտնվում է մեկ այլ ճահճի մեջ: Անդադար օգնություն է կանչում Աստծուն, որպեսզի կարողանա դուրս գալ այդ ճահճից, սակայն ապարդյուն, կոտրվում է նաև իր գերանդին, որի միջոցով բազում փորձերից հետո դուրս է գալիս ճահճից ու հասնում հանդին և զարմացած ու զմայլված ասում.
-Տե՛ր, ես անդադար օգնություն էի աղաղակում, որպեսզի ճահճից դուրս գայի և անընդհատ սայթաքում նրա մեջ, սակայն Դու այստեղ հանդի եզրին աճած այս գեղեցիկ ծաղիկներն ես խնամում:
Հիսուս նայում է նրան ու պատասխանում.
-Եթե քեզ օգնեի, որպեսզի չընկնեիր ճահճի մեջ կամ այնտեղից արագ դուրս գայիր, ապա այժմ արդեն անտարբերությամբ և խստասրտությամբ ցորենի հետ նաև այս ծաղիկները հնձած կլինեիր, սակայն անցնելով այդ դժվարությունները, այժմ ինքդ ես նկատում, թե դրանք ինչ հիասքանչ ծաղիկներ են և այլ վարմունք ցուցաբերում, թողնելով այդ ճահճի մեջ, քեզ հետ կապված այլ կարևոր հարցի շուրջ էի աշխատում…:
Հովհաննես Մանուկյան