Հայր Անտոնիոսը ճգնում էր անապատում և ընկավ մեծ ձանձրույթի մեջ, և կուրացան նրա խորհուրդները: Նա սաստիկ նեղվում էր և ասաց Աստծուն. «Տե՛ր, կամենում եմ ապրել, սակայն իմ խորհուրդներն ինձ թույլ չեն տալիս: Ի՞նչ անեմ իմ այս նեղության մեջ կամ ինչպե՞ս ապրեմ»: Եվ մի փոքր շրջելով` խցի արևելյան կողմում տեսավ իր նման մեկ այլ Անտոնիոսի, որ նստած իր ձեռագործն էր գործում, փութով աղոթքի էր կանգնում և դարձյալ նստում ու պարան էր հյուսում, ապա դարձյալ վեր էր կենում և աղոթում: Այսպես արեց մի քանի անգամ: Դա Տիրոջ հրեշտակն էր, որ ուղարկվել էր Անտոնիոսին զորացնելու համար: Եվ Անտոնը լսեց հրեշտակի ձայնը, որ նրան ասաց. «Անտոնիոս՛, այսպե՛ս արա և կապրես», և հեռացավ նրա մոտից: Երբ հայր Անտոնը լսեց այս, լցվեց ուրախությամբ, գոհացավ Աստծուց և այդպես արեց՝ մինչև իր վախճանը:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի