Հինկտակարանյան խորհրդանշաններ

Սուրբ Աստվածածնի անսերմ հղիության խորհդանշանն է աշխարհի արարման ժամանակ առանց վար ու ցանքի, միայն Աստծո խոսքով հողի` բույսեր աճեցնելը (Ծննդ. 1.11-12): Մարդկության մեղքերի համար Քրիստոսի զոհագործության խորհրդանշանն է Աբրահամի կողմից իր որդի Իսահակի փոխարեն Աստծո պարգևած խոյի մորթվելը: Քրիստոսի մարդեղացման և մարդկանց մեղքերի բոցից փրկելու խորհրդանշանն է հնոցի բոցից Դանիել մարգարեի երեք ընկերների փրկվելը: Ն.Ք. 586 թ. Բաբելոնի Նաբուգոդոնոսոր թագավորը հաղթանակ տարավ Հյուսիսային Հուդայի թագավորության հանդեպ, ավերեց Երուսաղեմը և բազմաթիվ հրեա գերիների քշեց Բաբելոն: Գերյալների մեջ էին Դանիելն ու իր ընկերները: Բաբելոնում նրանք չարչարանքներ կրեցին, բայց իրենց տոկունությամբ պահպանեցին իրենց հավատքը և ճշմարիտ աստվածապաշտությունը: Դանիելի ընկերների հետ կապված գեղեցիկ համեմատությունը հիշվում է նաև Առավոտյան ժամերգության քարոզի մեջ` ըստ որի Քրիստոս Ինքն էր, որ իջավ հնոցի մեջ և փրկեց աստվածապաշտ երիտասարդներին. «Որ էջ ի բոց հնոցին և փրկեաց զերիս մանկունսն ի քաղդեացւոց անտի»: Իսկ Իսրայելի տասներկու նահապետները, որոնցից սերվեց հրեա ժողովուրդը, խորհրդանշանն են տասներկու առաքյալների, որոնց քարոզչությամբ քրիստոնյա դարձան աշխարհի ժողովուրդները, և ստեղծվեց Նոր Իսրայելը:

Տեր Ադամ քհն․ Մակարյան

«Քրիստոնեության իսկությունը» գրքից