25 Նոյեմբեր, Բշ
Մի մարդ հանկարծակի արթնացավ ու տեսավ, որ նստած է արագահոս գետի հունով ցած սլացող մի մակույկի մեջ: Գետի աջ ու ձախ ափերին ողորկ ժայռեր էին միայն, իսկ առջևում ջրվեժի դղրդյունն էր: Մարդը հասկացավ, որ մի ելք ունի միայն՝ ողջ ուժով, անհապաղ հոսանքին հակառակ թիավարել: Այդ դեպքում նեղ կիրճից դուրս գալու և ափ հասնելու հույս կար: Պարզ էր, որ եթե սկսի մտածել, թե ինչպես հայտնվեց այդ իրավիճակում, ապա ավելի շուտ ջարդուփշուր կլինի, քան կհասցնի որևէ բան հասկանալ:
Մարդը վճռականորեն ձեռքն առավ թիակներն, ու նավակն սկսեց դանդաղորեն հեռանալ սարսափելի ջրվեժից: Համարյա արդեն ուժասպառ էր եղել, երբ ի ուրախություն իրեն, մի մարդ տեսավ ափին կանգնած: Այդ մարդը պարան նետեց նրան և օգնեց ափ դուրս գալ:
«Ուրեմն չքնենք մնանք, ինչպես՝ ուրիշները, այլ արթուն և զգաստ լինենք» (Ա Թեսաղ. 5:6)
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի