25 Նոյեմբեր, Բշ
Մայիսի 16-ին՝ Համբարձման տասնօրյա տոնախմբության չորրորդ օրը, Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցին տոնախմբեց Հինանց շրջանի նախավերջին կիրակին՝ Երկրորդ Ծաղկազարդը: Եթե բուն Ծաղկազարդը խորհրդանշում է Հիսուսի արքայական մուտքը Երուսաղեմ, ապա Երկրորդ Ծաղկազարդը խորհրդանշում է Հիսուսի փառավոր մուտքը Վերին Երուսաղեմ: Այս օրը չորրորդ դասի հրեշտակներն ուրախությամբ և ցնծությամբ ընդառաջ դուրս եկան Տիրոջը՝ Նրա պատվին տոն կատարելով:
Տոնական օրը Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցում նշանավորվեց տոնական Սուրբ Պատարագով, որ մատուցեց հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանը: Տեր Հայրը, քարոզին անդրադառնալով տոնի խորհրդին և հրեշտակային դասերի ուրախությանը, որ ունեցան Հարուցյալ և Համբարձյալ Քրիստոս Աստծու ներկայությունից, մասնավորաբար ասաց. «Այսօր մենք հրեշտակների կողքին ենք՝ օրհնելու ու փառավորելու Երկնային Արքային և նրանց հետ կիսելու այն երանավետ խնդությունը, որ միայն Տիրոջ անմիջական ներկայությունն է պարգևում: Աշխարհի առաջարկած միջոցները, որ առաջին հայացքից ուրախարար ու երջանկաբեր են թվում, կիրառելուց հետո շատ շուտով բերում են էլ ավելի մեծ թախիծ, խորը անտարբերություն և ի վերջո՝ հուսահատության են հասցնում մարդկանց: «Ուրա՛խ եղեք միշտ, անդադար աղոթեցե՛ք, ամեն ինչում գոհությո՛ւն մատուցեցեք, որովհետև ա՛յդ է Աստծու կամքը ձեզ համար ի Քրիստոս Հիսուս» (Ա Թես. 5:16-18), այս խոսքերով Ս. Պողոս առաքյալը հուշում է, թե ինչ է հարկավոր ուրախ լինելու համար. անդադար աղոթել և ամեն ինչում երախտագետ լինել: Մի՞թե ավելի մեծ ուրախություն կարող է լինել, քան Զորությունների Տիրոջ՝ Ամենակարող Աստծու հետ կենդանի շփումն է, վստահությունը, որ Նա սիրում է քեզ, մշտապես լսում ու հոգ տանում քո հավիտենական փրկության մասին»:
Սուրբ Պատարագի ավարտին Համբարձման և Երկրորդ Ծաղկազարդի տոներից բխող հոգևոր ուրախությունը տեղափոխվեց եկեղեցու բակ, որ տոնական շունչ էր ստացել համայնքի և տիկնանց միության անդամների սիրո ջանքերի շնորհիվ: Տոնական միջոցառումն ազդարարվեց, երբ մի խումբ երեխաներ «Անուշ» օպերայի նախերգանքի ներքո Քրիստոսի հրաշափառ Համբարձման ավետիսը փոխանցեցին ներկաներին՝ հրավիրելով բոլորին ներկա գտնվելու օրվա տոնախմբությանը: Քրիստոսի Համբարձման տեսարանն այնքան տպավորիչ էր, որ ներկաներին տեղափոխել էր Ձիթենյաց լեռ, որտեղ նրանք առաքյալների հետ միասին ականջալուր եղան Տիրոջ մխիթարիչ խոսքերին, ապա ականատես դարձան նաև Նրա հրաշափառ Համբարձմանը:
Իսկ միջոցառման երկրորդ մասում միջոցառման մասնակիցներն սկսեցին սուրբ օրվա գովքն անել ժողովրդական տոնախմբությամբ՝ երգ ու պարով և վիճակով: Ժողովուրդը Համբարձման տոնը անվանել է Վիճակի օր, ինչը կապված է Քրիստոսի համբարձվելուց հետո առաքյալների կողմից Հուդայի փոխարեն վիճակահանությամբ նոր աշակերտ ընտրելու ավանդության հետ (Գործք Առաք. 1:26): Հնչեց վիճակահանության ժողովրդական երգերից «Ջանգյուլում»-ը, մի խումբ աղջիկներ վիճակի սափորով, յոթ աղբյուրից ջուր լցրած կժերով, վիճակի զամբյուղներով, ծաղկաթերթերի թասով, Ծաղկամեր խաչով, «Ջան գյուլում, ջա՜ն, ջա՜ն» երգելով, մոտեցան ժողովրդին: Նրանցից յուրաքանչյուրը ներկայացնում էր, թե ինչ է բերել իր հետ: Աղջիկները վիճակի սափորն էին պտտեցնում, ներկաները որևէ նշան էին գցում սափորը՝ սպասելով, թե ինչ վիճակ է իրենց բաժին հասնելու, իսկ վիճակը աստվածաշնչյան և եկեղեցու հայրերի պատգամներն էին ու խրատական պատմությունները:
Համբարձման տոնախմբությանը ներկա գտնվողներին հաճելի անակնկալ էին պատրաստել «Արև-երեխաներ» երեխաների առողջության և զարգացման կենտրոն» ՀԿ-ի երաժշտական թերապիայի խմբակի սաները: Արևները, կենտրոնի երաժշտական թերապիստ Մանուշ Հարությունյանի գլխավորությամբ, զանգակներով կատարեցին Ս. Պատարագից «Միայն Սուրբ, միայն Տեր» և «Տեր ողորմեա» հատվածները: Ներկաներին մեծ ուրախություն էր պատճառել արևների կատարումները, դա էին վկայում նրանց բուռն ծափահարությունները: ՀԿ-ի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանը շնորհակալություն հայտնեց արևներին, Մանուշ Հարությունյանին և նշեց, որ այս հիանալի կատարումները հնարավոր եղավ ըմբոշխնել՝ ամերիկաբնակ բարերար, արևների բարեկամ ու մշտական աջակից Կարեն Վարդանյանի՝ ՀԿ-ի երաժշտական թերապիայի խմբակին պրոֆեսիոնալ զանգակներ նվիրելու շնորհիվ:
Քանի որ Համբարձման տոնը հայտնի է նաև «Կաթնապրի օր» անունով և կաթնապուր եփելը պարտադիր էր, ուստի, սովորույթի համաձայն, ներկաներին բաժանվեց կաթնապուր: Ապա տոնական սեղանը զարդարվեց տիկնանց միության կողմից պատրաստված տոնական տորթով, համայնքի անդամների կողմից բերված անուշեղեններով:
Բակի տարբեր հատվածներում ծաղկած խնձորենիները՝ որպես Կենաց ծառեր, իրենց պտուղներով ներկաներին հիշեցնում էին այն բոլոր առանձնաշնորհներն ու օրհնությունները, որ Տերը շնորհել է Հայոց ազգին և որոնք հնարավոր է վերագտնել՝ հայի հոգևոր զարթոնք ապրելու և ապաշխարությամբ հոգևոր արմատներին վերադառնալու դեպքում:
Տոնախմբության ավարտին Տեր Գրիգորը շնորհակալություն հայտնեց միջոցառման կազմակերպիչներին և մասնակիցներին՝ համայնքի, տիկնանց և «Զորավոր» երիտասարդաց միությունների անդամներին, տարբեր դպրոցների աշակերտներին:
Եկեղեցու բակի զարդարման աշխատանքների հետ կապված տիկնանց միության ատենապետուհի Սաթենիկ Սիմոնյանը նշեց, որ այս օրերին եկեղեցի այցելողները, հետաքրքրվելով տոնի նախապատրաստման աշխատանքներով, իրենք ևս սիրով և պատրաստակամորեն իրենց մասնակցությունն են բերել. «Թե՛ հոգևորը և թե՛ նյութականը, այսինքն՝ ամեն բան Աստծու պարգևն է: Անչափ կարևոր է, երբ Տիրոջ կողմից շնորհվածը գործածում ենք հանուն Աստծու փառքի, ինչի շնորհիվ մարդը նյութականի միջոցով մոտենում է Աստծուն և հաղորդ դառնում աստվածային ճշմարտությանը»:
Համբարձման տոնը, ինչպես նշում է եկեղեցու հայրերից Ս. Եփրեմ Ասորին, մարդկանց ուղղված զգաստության մի կոչ է, որ հիշեցնում է յուրաքանչյուրին՝ Աստվածորդին երկնքից երկիր իջավ քեզ համար, որպեսզի երկրից երկինք բարձրացնի քեզ:
Կարինե Սուգիկյան