Հրեշտակների մասին

Մի անգամ հրեշտակը մարդու կերպարանքով գնում էր մի ճգնավորի հետ: Երբ եկան-հասան այն տեղին, որտեղ լեշ էր ընկած, և գարշահոտություն էր տարածվում, ճգնավորն իր քիթը փակեց, իսկ հրեշտակը նրան հարցրեց.

-Ինչո՞ւ ես քիթդ փակում:

-Այս գարշահոտությունը տանել չեմ կարողանում,- պատասխանեց նա:

Ապա փոքր-ինչ առաջ գնալով` հանդիպեցին գեղեցկատես մի հեծյալի, ով զարդարված էր փայլուն զգեստներով: Դեռևս չէին մոտեցել նրան, երբ հրեշտակն իր քիթը փակեց, որից շատ զարմացած` ճգնավորը հարցրեց.

-Ինչո՞ւ ես այդպես քիթդ փակում:

-Բղջախոհ, հպարտ ու անհամեստ այդ երիտասարդը,- պատասխանեց նա,- առավել գարշելի հոտ է տարածում Աստծո և հրեշտակների առաջ, քան լեշը` մարդկանց:

Հայելի վարուց