Մի անգամ ոմն թեբացի ծեր եկավ Սինա լեռը. և մինչ գնում էր այնտեղ, ճանապարհին նրան հանդիպեց ոմն եղբայր և ծերին ասաց. «Երաշտի պատճառով նեղվում ենք, հա՛յր»: Ծերը նրան ասաց. «Եվ ինչո՞ւ աղոթքի չեք կանգնում և Աստծուն չեք աղաչում»: Եղբայրը նրան ասաց. «Աղոթք էլ ենք անում, ուխտ էլ, բայց անձրև չի գալիս»: Ծերն ասաց. «Ջերմ սրտով չեք կանգնում աղոթքի, և ուզո՞ւմ ես իմանալ, որ դա այդպես է»: Այնժամ աղոթքի կանգնեց և իր ձեռքերը բարձրացրեց վեր, նույն պահին էլ անձրև եկավ: Եվ եղբայրը, տեսնելով այդ, զարհուրեց և գետին ընկնելով՝ երկրպագեց նրան: Իսկ ծերը փախավ այնտեղից, իսկ եղբայրն ամենքին պատմեց տեղի ունեցածը, և ովքեր լսեցին՝ փառավորեցին Աստծուն:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի