Կամք

Սատանան հպարտ քայլում է մի անջուր և հյուծված տափաստանով և ինքնագոհ ասում.

- Հիանալի է, համարյա կյանքի նշույլ չկա, լավ աշխատեցի...

Քիչ անց ճաքճքած հողի շերտերի մեջ նկատում է դեպի արեգակի լույսը ձգվող մի հրաշագեղ ծաղկի կոկոն:

Խավարի հրեշտակը կանգնում է ու զմայլված ասում.

- Իրապես գեղեցիկ է..., նույնիսկ ինձանի՞ց էլ...

Ապա մռայլվում է և արագ անհետանում: Բեռնատար մեքենաներ են գալիս, խիճ ու ասֆալտ բերում, լցնում այդ վայրը, ծածկում նաև նրբագեղ ծաղկին, և ասֆալտապատ մի ճանապարհ գցում:

Սատանան հայտնվում է և ավելի ինքնագոհ ասում.

- Սա է նրանց վերջը, ովքեր սիրում են լույսը ու ձգտում դեպի լույսը:

Որոշ ժամանակ անց խավարի հրեշտակը կրկին գալիս է ու քայլում այդ վայրով և զարմանքից քարանում: Ասֆալտը ճեղքած նրբագեղ ծաղիկը վեր էր բարձրացել դեպի արեգակի ճառագայթները և ծաղկել:

Խոժոռված սատանան ոտքը բարձրացնում է, որպեսզի տրորի ծաղկին, բայց դանդաղ իջեցնում է և ասում.

- Իրոք հրաշք է այս ծաղիկը:

Այնուհետև նայում է ծաղկից քիչ հեռու կանգնած Միքայել հրեշտակապետին...

Եթե նուրբ ծաղիկը կարող է ճեղքել ամուր ասֆալտը և վեր բարձրանալ դեպի լույսը, ապա առավել ևս մենք կարող ենք հաղթահարել ամեն դժվարություն և մոտենալ Աստծուն:

Հովհաննես Մանուկյան