Խորհում ես, բայց չես հասկանում

Մի ճարտարապետ կանգնած է բարձրաբերձ լեռան վրա: Մոտենում է Աստծո հրեշտակը և հարցնում.

- Ի՞նչու ես այդքան շատ մտածում, կարո՞ղ ես ասել, թե ինչ բարձրության վրա ենք գտնվում:

ճարտարապետը պատասխանում է.

- Հստակ դժվար է ասել, քանի որ կանգնած ենք չափազանց բարձր վայրում: Ինչո՞ւ է Աստված այսպիսի անդնդախոր ձորեր ստեղծել, և ապրում ենք այնպիսի աշխարհում, ուր առկա է և՛ դառնություն, և՛ երջանկություն, և՛ ձախողում, և՛ հաջողություն, և՛ ողբերգություն, և՛ ուրախություն...

Հրեշտակն ասում է.

- Որպեսզի ճանաչես կյանքի լայնությունն ու խորությունը, երկարությունը և բարձրությունը և կարողանաս ըստ էության գնահատել ու արժևորել այն մեծ հավիտենական պարգևը, որն Աստված նախասահմանել է քեզ համար:

Եվ եթե չկարողանաս չափել լայնությունն ու խորությունը, երկարությունը և բարձրությունը, անփորձ ճարտարապետի պես չես կարողանա սրտիդ տունը կառուցել և մյուսներին էլ օգնել: Առաքյալն ասում է. «Եվ կարողանաք հասկանալ բոլոր սրբերի հետ, թե ի՛նչ է լայնությունը, երկարությունը, բարձրությունը և խորությունը, այսինքն՝ ճանաչեք Քրիստոսի սերը, որ գերազանց է, քան ամեն գիտություն, որպեսզի լցվեք Աստծու լրիվ ամբողջությամբ» (Եփես. 3.18-19):

Հովհաննես Մանուկյան