Գորփուրան լատիներեն corporalis բառն է, որ նշանակում է «մարմնական»: Այն քառակուսի, սպիտակ կտավ է, որ լատինածես եկեղեցում ժամարարը փռում է սկիհի տակ և վրան դնում նույնիսկ նշխարը:
«Գորփուրա» բառը մեր եկեղեցում կիրառություն չունի: Այս բառին համազոր ունենք «մարմնակալ» բառը:
Մարմնակալը զարդարուն, գեղեցիկ ասեղնագործված կտավ է, կլոր կամ քառակուսի, որ Սուրբ Պատարագի ժամանակ փռում են սկիհի տակ՝ որպես պատիվ և հարգանք սրբության: Հայ եկեղեցին ի տարբերություն լատինածես եկեղեցու նշխարը և նույնիսկ փշուրները չենք դնում մարմնակալի վրա, այլ միմիայն մաղզմայի վրա: